Klooster der zusters annuntiaten met lagere school. In 1816 wordt een zusterklooster met bijgaande "School der Barmhartigheid" gesticht door Eerwaarde Heer Petrus Jacobus De Clerck (geboren in 1742 te Reninge). In 1833 wordt de stichting omgevormd tot een klooster van de zusters annuntiaten (zie geschilderd opschrift in centrale blinde nis). Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt het hoofdkwartier van het Belgisch leger in het klooster gevestigd. Het klooster was onderhevig aan vijandelijk geschut, doch liep in vergelijking met andere gebouwen in de dorpskern minder schade op.

In kern 19de-eeuws gebouw in voortuin. Vernieuwde hoge tuinmuur met portaal onder zadeldak, korfboogpoortje waarboven Marianis. Achterin gelegen, lange kloostervleugel van twee bouwlagen onder pannen zadeldak met klokkentorentje. Gecementeerd en witgeschilderd parement met markerende rondbogige muuropeningen. Naar oud model vernieuwd houtwerk met kruisindeling. In de rechter zijgevel (aan verbindingsweggetje met Peperstraat) steen met vermelding van de "School der Barmhartigheid" en onleesbaar jaartal.

Achter dit klooster, aan de Peperstraat gelegen klassenvleugel uit de jaren 1920, gele baksteenbouw onder pannen schilddak. Het domein wordt aan deze straat afgeboord door een muur met muurvakken en hoger poortje.

Gelegen op adres Ieperstraat 7, op circa 125 meter ten zuiden van de kerk van Reninge, in vlakke en bebouwde omgeving.

Historische achtergrond

In 1816 werd een zusterklooster met bijgaande School der Bermhertigheyd gesticht door E.H. Petrus Jacobus De Clerck (geboren in 1742 te Reninge). In 1833 werd de stichting omgevormd tot een klooster van de Zusters Annuntiaten.

Reninge bleef gedurende de hele oorlog Frans en Belgisch grondgebied. Het was gelegen in het zuiden van de IJzersector, het was een centrum van de tweede verdedigingslinie en lag op de aan- en afvoerroute van het hinterland in het Poperingse naar de eerste linie ter hoogte van de Ieperlee. Er werden vele militairen ingekwartierd, er werden commandoposten ingericht, er waren verschillende medische posten en de artillerie stond er opgesteld. Het werd dan ook gedurig beschoten en de bewoners moesten dikwijls vluchten.

Vanaf september 1914 werden vluchtelingen in het klooster opgevangen, maar eind oktober 1914 vluchtten de zusters zelf, eerst naar het klooster van Leisele en dan verspreid verder. Sommigen kwamen nog tijdens de oorlog naar Reninge terug.

Tijdens de oorlog mochten de zusters slechts met een speciale toelating hun eigen klooster betreden. Het gebouw werd regelmatig onder vuur genomen en de voorgevel moest versterkt worden. In vergelijking met andere gebouwen in de dorpskern liep het nochtans relatief weinig schade op.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het klooster van de Zusters Annuntiaten van Reninge gebruikt voor verschillende militaire doeleinden. Zo werden diverse hoofdkwartieren in het klooster ingericht, onder meer voor een bevelhebber van de 87ste Territoriale Divisie. Vanaf het begin van de oorlog werd er in het klooster een medische post ingericht. Ze beschikten er over een hulpdokter, brancardiers, draagberries, verband, medicamenten, ontsmettingsmiddelen en... doodskisten. De gewonden kregen hier een nieuw verband. Daarna werden ze met een auto naar een fronthospitaal of divisionaire infirmerie vervoerd, bijvoorbeeld in Pollinkhove, Westvleteren of Hoogstade. Menig zwaargewonde kreeg hier echter ook door een legeraalmoezenier de laatste sacramenten. Legeraalmoezeniers, die in het klooster verbleven, droegen in de kapel van het klooster ook misvieringen op. Ook burgers die in Reninge gebleven waren, woonden soms deze zondagsdienst bij.

Beschrijving

In kern 19de-eeuws gebouw. Vernieuwde hoge tuinmuur met portaal onder zadeldak, korfboogpoortje waarboven Marianis. Achteringelegen, lange kloostervleugel van twee bouwlagen onder pannen zadeldak met klokkentorentje. Gecementeerd en witgeschilderd parement met markerende rondbogige muuropeningen. In de rechter zijgevel (aan verbindingsweggetje met Peperstraat) steen met vermelding van de school van Barmhartigheid van 1816.