Oudste gedeelte van een sociale woonwijk uit het begin van de jaren 1920 die zich verder uitstrekt in noordelijke richting langs de Hoveniersstraat en dan verder in oostelijke richting langs de zogenaamde Bloemenstraten.

Kaderend in de woningnood na de Eerste Wereldoorlog werd op 11 oktober 1919 een wet afgekondigd waardoor de "Nationale Maatschappij voor Goedkope Woningen en Woonvertrekken" werd gesticht, naderhand uitgegroeid tot de "Nationale Maatschappij voor de Huisvesting". In Vilvoorde werd op 11 september 1920 overgegaan tot de oprichting van de "S.A. Le Foyer Vilvordien", waaraan later de Nederlandstalige vennootschapsnaam "De Vilvoordse Haard" werd toegevoegd. Naderhand groeide deze maatschappij uit tot de "Inter-Vilvoordse Maatschappij voor Huisvesting". Opmerkelijk in Vilvoorde was de deelname van talrijke daar gevestigde bedrijven die door hun medewerking aan de oplossing van het huisvestingsprobleem hun bekommernis voor hun arbeiders lieten blijken. De eerste gronden die in opdracht van de toenmalige huisvestingsmaatschappij werden aangekocht, lagen in de Sint-Antoniuswijk, meer bepaald in de Perksestraat en de Hoveniersstraat. Het ontwerp wordt toegeschreven aan de Brusselse bouwkundige Adolphe Puissant. De eerste huizen, meer bepaald deze aan de Perksestraat en de Hoveniersstraat en een aantal aan de Seringenstraat en de Viooltjesstraat werden reeds op het kadaster ingetekend in 1921. De wijk vertoont een planmatige aanleg met als convergentiepunt het Jozef Wautersplein, een deels beboomd graspleintje waar thans een element uit het straatmuseum staat opgesteld, meer bepaald een mengketel voor tomaten van 1932, zie het plaatselijke infobord. Ten zuiden ervan liggen een dienstencentrum, een school en de wijkkerk (Hoveniersstraat nummer 58) met bijhorende pastorie (Hoveniersstraat nummer 48). De woningen, diverse varianten van gekoppelde eengezinswoningen met voortuintjes, zijn opgetrokken uit baksteen en tellen twee à drie traveeën en twee bouwlagen onder gevarieerde, meestal gecombineerde pannen bedaking. De oudste huizen, gelegen aan de Perksestraat en de Hoveniersstraat vertonen neotraditionele reminiscenties; de andere vertonen kenmerken van vereenvoudigd regionalisme. Meerdere woningen werden al gerenoveerd naar ontwerp van de architectuurstudio De Wachter; de vernieuwing van een aantal andere was aan de gang op het moment van de inventarisatie (zomer 2002); de nieuwe woningen verwijzen met uitzondering van hun kleinschaligheid, nagenoeg niet meer naar de vroegere toestand, slechts een aantal muurfragmenten en de noklijnhoogte bleven bewaard.