De Sevensmolen, gebouwd in 1891, is een korenmolen, van het type stenen bovenkruier en de enige grondzeiler in Limburg.

De uit het Nederlandse Egmond aan de Hoef afkomstige Adrianus Johannes Mulders bouwde in 1891 een stenen grondzeiler in de Molenstraat in Kaulille. In 1902 verkocht hij de molen aan Henri Sevens-Stienen, lid van een molenaarsfamilie die molens bezat in Hamont, Lommel, Neerpelt, Overpelt en Kaulille. Sindsdien kreeg de molen de benaming Sevensmolen. Zoon Gerard Sevens werkte met de molen tot in 1969. In 1980 werden de wieken hersteld en uitgerust met nieuwe roeden die in 1993 opnieuw werden vervangen door nieuwe gelaste roeden (firma Derckx, Wessem, NL), gestoken door molenbouwermaker John de Jong (Veldhoven, NL). Op 3 februari 1997 werd de gemeente Bocholt eigenaar van de molen en de molenaarswoning. Daarop startte de Heemkundige Kring van Kaulille met de renovatie van de woning, die nu dienst doet als archief- en vergaderruimte van deze Kring. In 2003-2004 liet de gemeente de molen maalvaardig restaureren onder leiding van architect W. Van Hoof (Eksel) en molenspecialist Nico Jurgens (Hoorn, NL). De uitvoering gebeurde door Adriaens Molenbouw (Weert, NL). De molen kan weer malen, maar de talrijke woningen in de directe omgeving zorgen voor een aanzienlijke windbelemmering. In 2006 werd de molenromp opnieuw geheel opgeknapt. In 2007 werd de inrichting uitgebreid met een haverpletter. In 2011 werd een klein bos met hoge sparren (op het zuidwesten) gekapt, waarmee de windvang op die richting een heel stuk verbeterd is.

De molen, afgesloten door een cirkelvormige haag met houten poortje, is een conische, bakstenen bovenkruier, grondzeiler met kap (roofing) voorzien van een houten voorkeuveleinde en dito achterkeuveleinde. Het wiekenkruis heeft een askop van de ijzergieterij Van Aerschot (Herentals) en gelaste roeden (firma Derckx, Wessem, NL). De bakstenen romp is voor de helft bepleisterd en witgeschilderd, is toegankelijk via twee rondboogpoorten op de begane grond, heeft segmentboogvensters en eindigt op baksteenlijsten waartussen  steigergaten. De kap wordt gekruid door middel van Engels  kruiwerk met staart (spruiten, schoren, staartbalk), kruilier en houten kruipalen.

De molen is een driezolder met planken vloeren op een houten roostering en houten steektrappen. De bakstenen binnenmuren zijn deels bepleisterd en beschilderd. Het draaiend werk (maalinrichting) is bewaard. De molen bevat oudere onderdelen van molens o.m. uit Nederland. Zo is de draagbalk van de koning een houten molenas, samen met het aswiel afkomstig van molen Nooit Gedacht in Budel (NL). De molen heeft een Vlaamse blokvang met vangtrommel. De molen heeft twee koppels maalstenen: aan de westzijde een koppel kunststenen voor rogge, aan de oostzijde een koppel blauwe stenen voor boekweit. Het koppel blauwe stenen is niet maalvaardig, omdat verschillende onderdelen hiervoor ontbreken. Haverpletter aanwezig.

De molenaarswoning is een vrijstaande dorpswoning van vier traveeën en één bouwlaag onder zadeldak (mechanische pannen, nok loodrecht op de straat). De voorgevel op breukstenen plint is decoratief uitgewerkt (schijnvoegen, hoekblokken, omlijstingen met sluitstenen), gecementeerd en witgeschilderd. De muuropeningen zijn getoogd, de vensters hebben luiken. Zowel in voor- als achtergevel zijn aanpassingen gebeurd onder meer de uiterst rechtse deur in de voorgevel is vernieuwd, sporen van gedichte muuropeningen in de achtergevel. Zijdelingse aanbouw onder lessenaarsdak.