Oorspronkelijk neoclassicistisch herenhuis in half open bebouwing, te dateren in het derde kwart van de 19de eeuw. Verbouwd, uitgebreid en van een nieuw gevelfront voorzien, naar een ontwerp door de architecten Fernand de Montigny en Louis Somers uit 1913. Opdrachtgever was B. Spiers, vermoedelijk gelieerd aan de fruitimporteurs Spiers & Son. De verbouwing hield allicht verband met de oprichting van het Collège Marie-José op het aanpalende perceel, waardoor het portaal van het hotel van de zijgevel diende te worden verplaatst naar de voorgevel. Bij deze ingreep kreeg het gebouw achteraan een gevoelige uitbreiding met onder meer een nieuwe traphal, werden de bel-etage en tweede verdieping verbouwd, en het zadeldak vervangen door een mansarde.Een volgende eigenaar Carlo Verspreeuwen (°1890), liet in 1925 de rechter travee van de begane grond door de architect Louis Van Gastel verbouwen tot garage.

De verbouwing van het hotel Spiers behoort tot de vroege realisaties van Fernand de Montigny en Louis Somers uit de korte periode van samenwerking vóór de Eerste Wereldoorlog. Belangrijke ontwerpen uit hetzelfde jaar zijn het "Acaciahof" aan de Acacialaan Kasteel Schijndaal te Schoten. Associés van omstreeks 1910 tot 1940, lieten zij zich in 1920 opmerken met het stadion voor de Olympische Spelen op het Kiel. De klassieke beaux-artsstijl trokken zij tijdens de jaren 1920 door in het merendeel van de burgerhuizen van hun hand. Op hetzelfde moment waren beide architecten actief in de wederopbouw van Oostkerke (Diksmuide), met neotraditionele ontwerpen. Tot de laatste realisaties van het bureau behoort de Sint-Theresiakerk met karmelietenklooster op de Grotesteenweg in Berchem uit 1938-1939.

Met een gevelbreedte van vier traveeën omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een mansardedak. De lijstgevel heeft een parement uit witte natuursteen, op een geblokte sokkel uit blauwe hardsteen. Vanaf de puilijst geritmeerd door geblokte pilasters, legt de compositie de klemtoon op de inkomtraveeën, die wordt gemarkeerd door een bow-window met bekronend balkon. Verder is de opstand opgebouwd uit registers van rechthoekige, vlak omlijste vensters met smeedijzeren borstweringen, waarbij de bel-etage wordt geaccentueerd door een guirlandefries. Een klassiek hoofdgestel met houten kroon- en tandlijst onder een rij getoogde dakkapellen vormt de gevelbeëindiging. Smeedijzeren inkomdeur, garagepoort en traliewerk.

De plattegrond beantwoordt aan de typologie van de bel-etage woning, waarvan de lage begane grond oorspronkelijk de vestibule, spreekkamer en keuken herbergde, de bel-etage de ontvangstvertrekken, en de tweede verdieping de slaapkamers. De verbouwing van 1913 verplaatste de vestibule naar de straatzijde, met in het verlengde de nieuwe traphal onder een bovenlicht. Op de bel-etage werden eetkamer en veranda samengevoegd, en één van de salons vergroot tot 'Wohnzimmer'; de plattegronden van tweede verdieping en mansarde ontbreken in het bouwdossier.