Britse militaire begraafplaats, bereikbaar via een graspad vanaf de Minister de Taeyelaan, in het centrum van Moorsele. 

Het dorp Moorsele werd op 14 oktober 1918 heroverd door de ‘15th Royal Irish Rifles’, nadat het de ganse oorlog in Duitse handen was. De nabijgelegen school van het H. Familie Instituut werd door Duitse medische eenheden gebruikt tussen oktober 1914 en oktober 1918. Achter het klooster legden de Duitsers vanaf 1915 een begraafplaats aan. In oktober 1918 werd dezelfde begraafplaats gebruikt door het XIXde Britse legercorps, de 3de Australische en de 64ste Britse ‘Casualty Clearing Stations’ (medische posten).

Na de Wapenstilstand werden nog vijf graven uit het kerkhof van Moorsele toegevoegd, in 1929 volgde nog een graf uit het kerkhof van Kuurne. In 1930 werden de 893 Duitse graven overgebracht naar de Duitse militaire begraafplaats ‘Menen-Wald’. Ook het graf van een Franse burger in rij E is inmiddels verdwenen. Nu zouden er 90 Britten begraven liggen (waaronder 2 onbekenden), evenals 8 Canadezen.

De begraafplaats is ontworpen door W.H. Cowlishaw.

Kleine begraafplaats met een rechthoekig grondplan, deels omgeven door een haag (beuk). Aan de westkant staat een betonnen muur. Aan de oostelijke zijde is een groenscherm aangelegd, met onder meer kornoelje. Toegang via een tweeledig, smeedijzeren hek aan noordelijke zijde. Centraal tegen de oostelijke zijde staat het ‘Cross of Sacrifice’ (type A1), geflankeerd door twee zitbanken uit witte natuursteen waarin de tekst van de landplaten gegrift zijn. De 98 typische ‘headstones’ zijn verdeeld over zes rijen, die worden getooid met bloemperken en struiken. Er staan enkele christusdoorns op de begraafplaats.

Dieper in gelegen, typisch Brits oorlogskerkhof, aangelegd in 1921. Geheel omgeven door haag, 94 graven met uit Portlandsteen gekapte grafzerkjes.