Voormalige hoeve met losstaande bestanddelen, thans buiten bedrijf en sterk gerestaureerd, zodat de authenticiteit van de onderdelen niet meer kan achterhaald worden.

Het Stokbroekhof was een groot leen van Kessenich, als dusdanig reeds vermeld in de 14de eeuw en in de leenkaart van 1478. In de 17de eeuw in het bezit van de familie van Bock, daarom ook Bokkenhof genaamd; in 1840 was ze nog steeds in het bezit van deze familie, en toen de grootste hoeve van Kessenich.

De oude kern bleef bewaard: in de oosthoek bevinden zich de fundamenten van een rechthoekig, mergelstenen gebouw, circa 9 x 6,5 meter, de muren ongeveer 1 meter dik, waarschijnlijk daterend uit de 14de of 15de eeuw, opgegraven in 1975; in het midden bevindt zich een vierkante pijler. De functie van het gebouw is niet helemaal duidelijk: waarschijnlijk gaat het om een donjon of statustoren.

Het goed was bovendien voorheen omgracht zoals blijkt uit de Ferrariskaart (1771-77) en de Atlas van de Buurtwegen (1845). Deze grachten werden in 1950 gedempt. Bij het Stokbroekhof behoorde een laathof, De Ghoenen Ceens, vermeld in 1480. Op de Ferrariskaart staat het Stokbroekhof weergegeven als Cse Stockbroek, een semi-gesloten hoeve aan de rand van het Vijverbroek, met de moestuin ten zuiden, het geheel volledig omgracht. In de Atlas van de Buurtwegen is het complex U-vormig, met de open zijde van het erf naar het oosten.

De huidige gebouwen dateren vrijwel volledig uit de tweede helft van de 19de eeuw. De plattegrond beschrijft thans een L-vormig gedeelte ten westen van het erf, met het woonhuis, stallen en schuur, een stal aan de noordoostzijde van het erf, en een waarschijnlijk vrijwel volledig recent dienstgebouw ten zuidoosten. Het oudst bewaarde gedeelte is de noordelijke woonhuisvleugel: in de zijgevel bleven de smeedijzeren jaarankers met het jaartal 1765 bewaard. Bakstenen gebouwen van één bouwlaag onder zadel- en schilddaken (mechanische pannen). Dropmotief onder de dakrand. De muuropeningen zijn getoogd en streks; enkele rondboogpoorten.