De oude kern van het gebouw is het woonhuis, uit de 18de eeuw. Het staat aangeduid op de Ferrariskaart (1771-1777) als een langgestrekt gebouw, nok loodrecht op de straat. Midden 19de eeuw is de hoeve geëvolueerd tot U-vormig, met de open zijde van het erf naar de straat toe (Atlas van de Buurtwegen, 1845). Het poortgebouw links van het woonhuis is waarschijnlijk het gevolg van een verdere evolutie tot gesloten vorm in de tweede helft van de 19de eeuw. Van deze hoeve rest thans slechts het woonhuis en het poortgebouw.

Bakstenen gebouwen onder zadeldaken (mechanische pannen). Het woonhuis werd naar achteren toe vergroot. De muuropeningen schijnen vrij recent (tweede helft 19de eeuw), doch in de zijgevel aan straatzijde bleef een mergelstenen nis met vrijwel onleesbaar jaartal bewaard (18de eeuw); gesmeed ijzeren muurankers met krullen; aandak met vlechtingen.

Vernieuwde, bakstenen rondbooginrijpoort.