Nagenoeg identieke, doch in details verschillend uitgewerkte rijhuizen in late art nouveau naar ontwerp van Jacques De Weerdt van 1906 voor Albert Goor uit de Waterloostraat 39 in Zurenborg.

De weelderige decoratie in natuursteen herkennen we als een typisch kenmerk van de gevels die Jacques De Weerdt in deze en in de aangrenzende straten realiseerde. De Lange en de Korte Van Ruusbroecstraat waren samen met de Oostenstraat zijn werkterrein in de jaren voor de Eerste Wereldoorlog; zijn rijk uitgewerkte gevels bepalen er het straatbeeld.

De art-nouveauperiode breekt voor De Weerdt aan in 1904. Op dat moment zijn de meeste andere Antwerpse art nouveau architecten, zoals Jos Bascourt (1863-1927), al over hun hoogtepunt heen. Het is enigszins verwonderlijk dat De Weerdt zijn lokale collega-architecten niet als voorbeeld gebruikt. In plaats daarvan opteert hij voor de Brusselse art nouveau als inspiratiebron. Invloeden van Horta zijn in zijn eerste art-nouveau-ontwerp duidelijk aanwezig. Pas vanaf 1905 geeft De Weerdt een eigen invulling aan zijn art nouveau. Hij opteert voor een meer florale en louter decoratieve benadering. Deze twee woningen zijn hiervan een voorbeeld.

Witte, natuurstenen lijstgevels van drie bouwlagen op arduinen sokkel met segmentboogvormige keldervensters en gestileerd lijnenspel. Begane grond met drie traveeën, vensters en deur (rechts) in sobere art-nouveau-omlijstingen. De decoratieve details in het lijnenspel en in de omlijstingen zijn voor beide woningen verschillend, hoewel ze hetzelfde schema volgen en dezelfde verhoudingen respecteren. Hogerop halfronde erker, bekronende ijzeren balkonleuning voor gekoppelde vensters in gestileerde omlijsting en verdiept muurvlak. Smalle rondboog- (nummer 13) en rechthoekige (nummer 15) erkervensters, eveneens in grillige, gestileerde art-nouveau-omlijstingen.