In 1886 stelde architect Emile Wauters een bouwdossier samen voor de realisatie van een neoclassicistische eenheidsbebouwing van 23 woningen op het bouwblok tussen de Walvis- en de Lange Van Ruusbroecstraat. Het was een investeringsproject van Baron Edouard Nottebohm (Antwerpen, 1813-Antwerpen, 1886), een belangrijke aandeelhouder van de Naamlooze Maatschappij voor het bouwen der Burgershuizen in het Oostkwartier, de motor achter de ontwikkeling van Zurenborg.

Met dergelijke eenvoudige, maar verzorgde reeksbouwprojecten, zorgde de maatschappij samen met de aandeelhouders ervoor dat de nieuwe wijk in een razendsnel tempo van bebouwing werd voorzien. De woningen waren bedoeld voor verhuur of voor onmiddellijke verkoop.

Het ensemble bestond uit twee identieke, symmetrisch opgebouwde huizenrijen aan weerszijde van een smal hoekpand. Een identiek ensemble liet Nottebohm ook bouwen in de naar zijn familie vernoemde Nottebohmstraat.

Van deze grootschalige reeksbouw bleven in de Walvisstraat slechts drie woningen gaaf bewaard over, de nummers 15-19. In de Lange Van Ruusbroecstraat is de reeks beter bewaard, van nummer 86 tot 108. De zeven woningen op de hoek werden in 1907 afgebroken voor de bouw van een nieuw project in opdracht van de erfgenamen van baron Nottebohm, die Ferdinand Hompus aanspraken voor het ontwerp.

Het is een eenheidsbebouwing in spiegelbeeld, waarbij de woningen een homogeen geheel vormen van bepleisterde en beschilderde lijstgevels van drie traveeën en twee (nummers 15, 86, 94, 100 en 108), twee en een halve (nummers 17, 19, 88, 90, 92 en 102, 104, 106) en drie (nummers 96 en 98) bouwlagen met verspringende kroonlijsten onder zadeldaken.

Hardstenen, begane grond met imitatievoegen, doorlopende puilijsten, lekdrempels en kordons. Rechthoekige muuropeningen, op de hoofdverdieping vensters in geriemde omlijsting, centraal venster benadrukt door entablement (nummers 86, 94, 100, 108) of voluutsleutel. Hogere nummers 96 en 98 met balkon op zware consoles, met ijzeren leuningen.