Voormalig openluchtzwembad, gelegen op een landtong tussen de Schelde en het Spierekanaal.

Volgens de literatuur wordt het gebouw oorspronkelijk opgericht als zuiveringsstation. Doch de kadastrale gegevens wijzen erop dat het gebouw zelf pas wordt opgetrokken in 1939 als "huis". Vermoedelijk wordt de site tussen de Schelde en Spierebeek ingericht als zuiveringsstation. Volgens de literatuur wordt een "fabriek" opgericht in opdracht van de Belgische staat om het sterk vervuilde water van de Zwarte Spierebeek te reinigen. Vrij snel bleek dat de hele opzet niet doeltreffend was, het water van de Spierebeek werd wel helder maar de chemische onzuiverheden bleven bestaan. Het project werd opgegeven en geleidelijk aan verkommerde de gebouwen.

Het complex wordt later aangekocht door een privé-eigenaar, de familie Samain. Zij verbouwen het complex tot zwembad. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is het een druk bezochte plaats.

Sterk vervallen functioneel gebouw van drie bouwlagen onder plat dak volgens de literatuur opgetrokken circa 1935. Volgens de kadastrale gegevens in 1939-1940.

Betonnen skelet opgevuld met metselwerk op rechthoekige plattegrond. Strak opgebouwde lijstgevel, horizontaal benadrukt door de sterk overkragende kroonlijst, de langgestrekte rechthoekige vensteropeningen en de gecementeerde bovenste bouwlaag. Rechthoekige muuropeningen onder strek. In oorsprong ijzeren ramen. Glas thans verdwenen en roedes sterk geërodeerd.

Het gebouw bestaat uit drie verdiepingen waarbij de onderste verdieping fungeert als een soort sokkel voor de twee kleinere verdiepingen.

De gelijkvloerse verdieping is opgedeeld in drie traveeën. De oostelijke zijtravee bestaat uit één ruimte. De westelijke zijtravee en het centrale gedeelte zijn opgedeeld in verschillende kamers. De vensteropeningen richten zich op de kuip en starten van op een hoogte van 2.00 meter.

De eerste verdieping omvat enkel het centrale gedeelte van de gelijkvloerse verdieping. De platte daken van de zijtraveeën werden als terrassen gebruikt en gaven meteen toegang tot de kuip. Het centrale gedeelte bestaat uit één grote kamer die ruimtelijk opgedeeld wordt in vier zones door de plaatsing van twee betonnen kolommen. De grote hoge ramen geven directe toegang tot de terrassen en maken van deze ruimte een extraverte ruimte.

De tweede verdieping beslaat eveneens enkel het centrale gedeelte van de gelijkvloerse verdieping. De langwerpige ramen maken van deze ruimte een soort uitkijkpost op de omgeving.

De kuip heeft vermoedelijk een lengte van 50 meter.