Voormalige wateroliemolen, later graanmolen op de Bosbeek. De molen staat reeds aangeduid op de Ferrariskaart (1771-77). In de Atlas van de Buurtwegen (1845) is het een complex met losstaande bestanddelen. Hiervan bleef alleen het molenhuis bewaard, in een sterk gewijzigde vorm; de verbouwingen dateren waarschijnlijk uit de tweede helft van de 19de eeuw.
Molenaarshuis en recente stal in één langgestrekt gebouw ten noorden van het erf. Het woonhuis is een dubbelhuis uit de tweede helft van de 19de eeuw. Drie traveeën en één bouwlaag onder zadeldak (mechanische pannen); recent dakvenster. Bakstenen gebouw met dropmotief onder de dakrand. Getoogde muuropeningen.
Molenhuis ten zuiden van het erf. De molen staat nok loodrecht op de Bosbeek. Bakstenen gebouw van één bouwlaag onder zadeldak (mechanische pannen); gevelpartijen van Maaskeien getuigen van de oude kern. Smeedijzeren muurankers. Getoogde muuropeningen (tweede helft 19de eeuw). Recent aanbouwsel tegen de noordgevel. De molen is een onderslagmolen met een metalen molenrad. Behouden sluiswerk.
CUPPENS, H.-W. SMET, Limburgse watermolens. Molens op de Aabeek-Bosbeek en Itterbeek, St.-Niklaas, 1980.
DOORSLAER B. VAN, Met de stroom mee of tegen de wind in Molens in Limburg, Borgloon, 1996, p. 41.
Bron: SCHLUSMANS F. 2005: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Maaseik, Kantons Bree - Maaseik, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 19n1, Brussel - Turnhout. Auteurs: Schlusmans, Frieda Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)