De Neermolen bevindt zich in de vallei van de Bosbeek die gekenmerkt wordt door vochtige tot natte biotopen, hoofdzakelijk gevormd door hooi- en weilanden (voormalige beemden). Parallel aan de Bosbeek stroomt de Witbeek, die hier ook Kleine Beek genoemd wordt.

Op de Kabinetskaart van de Ferraris is Neermolen een van de vele watermolens in de vallei van de Bosbeek bij Neeroeteren. De vallei was ingericht als grasland met talrijke houtkanten. Vanaf de 19de eeuw gebeurden verschillende ingrepen, die de omgeving van de Neermolen haar huidige uitzicht gaven. De Bosbeek en Witbeek liepen oorspronkelijk open door de dorpskern. Na een overstroming werd de Witbeek in 1857 rechtgetrokken van het dorp tot aan de Neermolen en de oevers werden opgehoogd en versterkt. In 1865 besloot men de Witbeek in te muren, waarna in 1866 de Langerenweg een brug over de Witbeek kreeg.

Op de Atlas der Buurtwegen liep een voetweg vanuit de Sint-Lambertuskerk naar de molen, de beek volgend. Van deze voetweg is vandaag slechts een verhoogde oever met begroeiing overgebleven.

De omgeving van de molen bestond tot het midden van de 20ste eeuw uit gras- en weilanden. Vandaag bevindt de Neermolen zich nog steeds in een landelijke omgeving, grenzend aan de Bosbeek. Plaatselijk groeien er enkele wilgen op de oever. Ten westen van de molen strekken zich open weilanden uit tot aan de kerkmuur van de Sint-Lambertuskerk. De weilanden kennen een natuurlijke opwaartse glooiing richting de Bosbeek. In noordelijke richting worden ze begrensd door de Witbeek.