Op de Kabinetskaart van de Ferraris lag de watermolen in de vallei van de Bosbeek net ten zuiden van de dorpskern van Opoeteren. Langs de beek stond een bomenrij en er passeerde een voetweg. De Atlas der Buurtwegen toont het tracé van de oorspronkelijke kronkelende beek, de Kleine Beek of Oude Beek, met ten noorden de rechtgetrokken molenloop genaamd de Grote Beek of Bosbeek. De beekvallei rondom de molen bleef tot het midden van de 20ste eeuw in gebruik als open grasland met enkele houtkanten. Hier lag oorspronkelijk een ven dat gebruikt werd voor het roten van vlas. Later trad verbossing op in de vallei.

De percelen in de directe omgeving van de molen zijn vandaag ingericht als hooi- of weiland met verspreide houtkanten. In het weiland ten noorden van de Bosbeek staan enkele fruitbomen. Tussen de Bosbeek en de Oude Beek ligt een dicht begroeid elzenbroekbos met voornamelijk zwarte elzen. De oude beek stroomt hier door het laagste punt van de vallei. Het hoogteverschil tussen dit laaggelegen broekbos, omarmd door de twee beken, en de Dorpermolenstraat wordt overbrugd met een oude betonnen kade uit 1950 met op de oever een rij jonge wilgjes in de berm.

De valleibodem bestaat hier uit twee delen en zorgt voor reliëf. Het onderste niveau betreft de alluviale vlakte die bij hoog water overstroomt, en onder andere het broekbos omvat. Het andere, noordwestelijk aansluitende deel bestaat uit een zachte helling, oplopend naar de valleirand en ontstaan door hellingsprocessen tijdens de voorlaatste ijstijd.