Voormalig Instituut voor Fysiologie, waarvan de plannen in 1914 tot stand kwamen als een samenwerking tussen bezieler professor A. Noyons (1878-1941) en kanunnik Jan Janssen (1873-1932), inspecteur der gebouwen van de universiteit. De laboratoria van de departementen biologische en fysiologische scheikunde, en experimentele fysiologie en therapie worden hier ondergebracht. Het betreft een vrijstaand gebouw op L-vormig grondplan, met een souterrain en twee bouwlagen onder een mansardedak, met aan de straatzijde tien dakkapellen, versierd met houten windborden en driepasmotief. Straatgevel met aan beide zijden sterk vooruitspringende en afgeschuinde hoekrisalieten van vier traveeën waartussen een gevelvlak van vier traveeën met een drieledige inkompartij in hardstenen omlijsting, omgord met een uitspringende rechte waterlijst op gesculpteerde sokkeltjes. Een brugje over de verdiepte voortuin leidt naar de dubbele houten toegangsdeur met neogotische korfboogomlijsting waarboven de inscriptie ‘AODNI1915’. Verder grote rechthoekige vensteropeningen, met afwisselend één-, twee- en drielichten in houten schrijnwerk onder bak- en hardstenen rollagen; roodbakstenen gevelparement verlevendigd met cordons in witte baksteen en hardstenen waterlijsten, sluitstenen en negblokken. Onder de houten gootlijst op modillons bevinden zich een fries van blindboogjes en een dubbele overhoekse muizentandfries.

De haakse vleugel onder plat dak heeft drie bouwlagen op een souterrain en dertien traveeën, waarvan drie risalietvormig vooruitspringen als inkompartij. Alle gevels, worden geleed door bakstenen pilasters en steunberen. Vermeldenswaard zijn verder nog de in de zelfde stijl opgetrokken conciërgewoning op de hoek van de Dekenstraat, de tuinmuur met dienstlokalen in de Brabançonnestraat en het smeedijzeren afsluithekken tussen bakstenen pilasters, dat in 1963 echter door het huidige werd vervangen.

Architect Frans Delang ontwierp een eerste uitbreiding in 1958, van acht traveeën en vijf bouwlagen, die parallel met de Dekenstraat aan de binnenkoer wordt uitgevoerd in functionele baksteenbouw, en een tweede uitbreiding met auditorium en leslokalen in de Brabançonnestraat in 1959. Na een jarenlange leegstand werd het gebouw gerenoveerd en in 1996 in gebruik genomen door het Centrum voor Levende Talen van de Katholieke Universiteit Leuven.

Interieur. Van het oorspronkelijk interieur bleef hierbij niets bewaard met uitzondering van enkele gietijzeren kolommen van de inwendige draagstructuur.