is aangeduid als beschermd stads- of dorpsgezicht, intrinsiek Watermolen Dorpermolen met omgeving
Deze bescherming is geldig sinds
omvat de aanduiding als vastgesteld bouwkundig erfgoed Dorpmolen
Deze vaststelling is geldig sinds
omvat de aanduiding als beschermd monument Watermolen Dorpermolen
Deze bescherming is geldig sinds
omvat de aanduiding als vastgesteld bouwkundig erfgoed Dorpmolen
Deze vaststelling was geldig van tot
Voormalige watergraanmolen op de Abeek, voor het eerst vermeld in 1757. De oorspronkelijke volumes, zoals aangeduid op de Ferrariskaart (1771-77) en in de Atlas van de Buurtwegen (1845), omvatten een L-vormig molenhuis ten noorden, dienstgebouw of molenaarswoning aan de zuidzijde van de straat, en een klein gebouw, mogelijk het bakhuis ten oosten, aan de overzijde van de beek. De L-vormige kern bleef behouden in het huidige gebouw, doch de ordonnantie werd grondig gewijzigd voor de huidige horecafunctie. Tegen de rechter zijgevel het houten molenrad met metalen schoepen, van het onderslagtype. Betonnen en houten sluiswerk.
Bron: SCHLUSMANS F. 2005: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Maaseik, Kantons Bree - Maaseik, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 19n1, Brussel - Turnhout.
Auteurs: Schlusmans, Frieda
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Op de Kabinetskaart van de Ferraris ligt de watermolen in de vallei van de Abeek ten zuidwesten van Meeuwen bij een brug. De vallei is ingericht als grasland met houtkanten, genaamd de Molenbeemden. Het landschap blijft ongewijzigd tot de tweede helft van de 20ste eeuw wanneer in de beekvallei een aantal vijvers worden aangelegd. Dit gaat gepaard met een geleidelijke verbossing van de vallei.
Vandaag bestaat de omgeving van de molen uit percelen weiland en loofbos. De Dorpermolenweg steekt de vallei over naar de molen.