Minstens tot de 18de eeuw opklimmend hoekhuis van drie bouwlagen onder een pannen zadeldak met aandaken, muurvlechtingen en schouderstukken. Het pand telde in oorsprong zes traveeën en werd na 1850 opgesplitst in twee woningen: één toegankelijk via de Sint-Michielsstraat, en één met toegang op het Hogeschoolplein. Het pand vertoont nog zichtbare sporen van de 18de-eeuwse toestand: de zijtuitgevel aan de Sint-Michielsstraat met kalkzandstenen plint, hoekketting, negblokomlijstingen rond de vensters van de begane grond, schouderstukken en topstuk en het aandak met schouderstuk en muurvlechtingen in de grotendeels vrijstaande, blinde westelijke zijgevel.

De bovenbouw van de linkse helft van het pand heeft aan de pleinzijde een vroeg-19de-eeuws uitzicht – geheel in de geest van de neoclassicistische pleinaanleg uit 1812 - en wordt getypeerd door rechthoekige vensters met hardstenen lekdrempels. De rechter helft van het pand, met toegang op het plein, werd in 1935 intern verbouwd en kreeg gelijktijdig een nieuwe gevelordonnantie met een guillotinevenster, een deur en een garagepoort op de begane grond en in de bovenbouw, twee traveeën met brede, drieledige ramen en een trapeziumvormige erker.

In 1974 werd de deur aan de Sint-Michielsstraat opnieuw gedicht en werden beide woningen opnieuw kadastraal samengevoegd. Gelijktijdig werd het guillotineraam versmald en kreeg de deur een negblokomlijsting.

Door de uniforme bovenbouw - gepleisterd, wit geschilderd en in de rechterhelft van schijnvoegen voorzien - heeft het geheel heden een homogeen voorkomen. Vermoedelijk in het midden van de 20ste eeuw toegevoegde dakkapellen en recent schrijnwerk in de bovenbouw.