Samenstel van twee, minstens tot de 17de of 18de eeuw opklimmende oudere kernen die deels werden aangepast in de loop van de 19de eeuw. Verankerde baksteenbouw met verwerking van zandsteen, onder meer voor de doorlopende, licht afgeschuinde zandstenen sokkel die in nummer 13 een later rusticaverband kreeg. Nummer 11 vormt een gecombineerd breed- en diephuis onder pannen zadelbedaking, achteraan afgewolfd. Twee bouwlagen en drie traveeën, met enkelhuisopstand en rechthoekige vensters onder ontlastingsbogen: beneden in een beschilderde zandstenen hoek- en negblokkenomlijsting met ingediept profiel aan de dagkanten, op de bovenverdieping in een neoclassicistische stucomlijsting met oren en festoensleutel; arduinen lateien en lekdrempels. Rechthoekige deur ingeleid door een steektrap en voorzien van een beschilderde, vlakke zandstenen omlijsting. Voorts steigergaten onder een eenvoudige houten kroonlijst. Zijpuntgevel en -lijstgevel met beschieting van kunstleien en platen.

Nummer 13, van het type breedhuis met dubbelhuisopstand en twee bouwlagen en vier traveeën onder pannen zadeldak, is beneden getypeerd door gelijkaardige omlijstingen voor de deur - voorzien van een arduinen latei - en door beluikte vensters. De bovenverdieping kreeg een latere aanpassing - zie het afwijkende metselwerk - met getoogde vensters voorzien van een bandomlijsting en doorgetrokken lekdrempels. Gedichte steigergaten, klassieke houten kroonlijst met tandlijst en recent aangepaste, gekoppelde dakvensters met tuitgeveltje.