Moderne kerk, volgens de bouwvergunning van 1973 als "liturgisch en catechetisch centrum" ontworpen door architect V. Broos. Gebouwd als parochiekerk ter vervanging van de voormalige Sint-Jozefskerk in de Ravenstraat, die in 1860-1871 was opgetrokken door stadsarchitect E. Lavergne en in 1966 werd gesloopt. Eerstesteenlegging op 24 maart 1974 - zie de gevelsteen in de inkomhal - en plechtige inwijding nog datzelfde jaar op 7 december.

Binnen een geknikt, nagenoeg rechthoekig grondplan vormt het geheel een combinatie van duidelijk onderscheiden, rechte en gebogen volumes voor de aan de straat gelegen terugwijkende inkomhal, weekkapel en toren met erachter aansluitende sacristie en de ten zuiden gelegen kerk, met zijdelingse berging en bijkomende toegang. Opbouw met zichtbaar gelaten structuur en metselwerk van beton en baksteen. Met hun cilindervormige horizontale en verticale vormgeving en hun gesloten gevelopbouw met expressieve reliëfwerking en gearticuleerde lijnvoering, vormen de weekkapel en de quasi vrijstaande klokkentoren een vrij dynamische architectuur aan de straatkant. De kerk daarentegen is geconcipieerd als een strak belijnd rechthoekig volume onder afhellend plat dak, aan tuinzijde en binnenplein doorbroken door verticale lichtstroken en glasraampartijen.

Interieur

Typerend in het interieur zijn de kokervormige plafondlichten die punctueel de diverse ruimten zenithaal verlichten. De beslotenheid en de diffuse lichtinval via een smal glasraam bepalen de ingetogen sfeer van de weekkapel. De kerk zelf is opgevat als een open zaalruimte onder houten plafond, met ten westen centraal het altaar, ten noorden een nisvormige middenruimte - volgens het ontwerp bestemd voor het zangkoor - en links een tribune met ingebouwd orgel.

Mobilair

Naast een aantal moderne 20ste-eeuwse werken herbergt de kerk voornamelijk fragmentarisch bewaard neogotisch mobilair afkomstig uit de vroegere 19de-eeuwse Sint-Jozefskerk - onder meer houten beelden, taferelen en elementen van de door de gebroeders H. en P. Goyers vervaardigde preekstoel, hoofdaltaar en communiebank; een door B. Van Uytvanck circa 1907 vervaardigde kopie van het minstens tot de tweede helft 16de eeuw opklimmende miraculeus beeld Onze-Lieve-Vrouw-ter-Koorts ... , mobilair dat in detail wordt opgesomd en beschreven in de door F. Houben en A. Vlaeminck opgestelde brochure over de Sint-Jozefskerk.

Sinds 12.10.1981 als monument beschermd klein 19de-eeuws demonstratieorgel dat gebouwd werd in de vermaarde Parijse ateliers Cavaillé-Coll en dat circa 1880 door de Sint-Jozefsparochie werd aangekocht voor de voormalige gelijknamige kerk. Voor de integratie in het nieuwe kerkgebouw, werd het instrument onder meer voorzien van nieuw buitenpijpwerk en een front samengesteld uit gerecupereerde elementen van het vroegere neogotische kerkmobilair. De originele orgelkast en speeltafel met signatuur "A. Cavaillé-Coll & Cie - Paris" werden in de kerk in bewaring geplaatst.