Dokterswoning in eclectische stijl gebouwd in opdracht van de arts G. Baillieux, naar een ontwerp door de architect Carlos Van der Voodt uit 1913 (inscriptie). Het ontwerp behoort tot het vroegste, veeleer conventionele oeuvre van de architect, wiens carrière omstreeks 1910 van start ging. Geassocieerd met de architect Paul Smekens vermoedelijk van 1927 tot 1931, onderscheidde hij zich vanaf de jaren 1930 door een zakelijke, gematigd modernistische architectuur.

Met een gevelbreedte van twee ongelijke traveeën telt het rijhuis een souterrain en drie bouwlagen onder een mansardedak. De sobere lijstgevel is opgetrokken uit witte Silezische baksteen in kruisverband, verwerkt met natuursteen voor onder meer de door schijnvoegen belijnde pui, speklagen, vensterposten en bewerkte onderdelen, en arduin voor de plint, dorpels en waterlijsten. Nadrukkelijk horizontaal geleed, wordt de opstand gemarkeerd door balustrades, entablementen, kordons en een klassiek hoofdgestel. De asymmetrische compositie legt met drielichten en een gebogen balkon de klemtoon op het brede zijrisaliet, in overeenstemming met de opdeling in hoofd- en nevenruimten van het interieur. Het houten schrijnwerk van de rechthoekige deur en vensters is bewaard.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis, dat uit een voorbouw en een smalle achterbouw in entresol bestaat. Op de begane grond worden volgens de bouwplannen het dokterskabinet, de wachtzaal en de veranda, geflankeerd door de vestibule, het trappenhuis en het fumoir, met een terras over de volledige breedte aan de tuinzijde. Waar de keuken met keukenlift en de ontbijtkamer zich oorspronkelijk in het souterrain bevonden, namen het salon en de eetkamer de eerste verdieping in. De tweede verdieping en de mansarde herbergen de slaapvertrekken en de meidenkamers.