Op deze plaats lag in de 18de eeuw een hoeve, op de Ferrariskaart (1771-1777) aangeduid als "Cense Hostert", en bestaande uit twee gebouwen. Ze lag op de rand van de heide, en was omgeven door een omhaagde boomgaard; een dreef verbond haar, en de kleine ertegenover gelegen hoeve, met de huidige Waterstraat. In de eerste helft van de 19de eeuw (Atlas van de Buurtwegen, 1846) bestond de hoeve uit drie grote gebouwen en een kleiner dienstgebouw; ze schijnt omgracht. Door de aanleg van de Oude Beekstraat in de eerste helft van de 19de eeuw ging de rechtstreekse verbinding met de Waterstraat verloren. De plaats wordt thans met de benaming "Hosset" aangeduid.

Van de gebouwen bleef slechts een voormalig koetshuis bewaard, waarschijnlijk daterend uit midden 19de eeuw, en thans ingericht als woonhuis. Witgekalkt bakstenen gebouw van vier traveeën en een bouwlaag onder schilddak (mechanische pannen), op een gepikte plint. De voorgevel is geritmeerd door middel van vier blinde rondbogen, waarbinnen van links naar rechts een verankerde bakstenen rondboogpoort, twee rechthoekige deuren in kalkstenen omlijsting, voorzien van een halfrond, blind bovenlicht, en, in de laatste travee, getoogde, eind 19de-eeuwse muuropeningen.

Aanbouwsel onder zadeldak tegen de rechterzijgevel.