Het huidige breedhuis met 19de-eeuwse gevel in neoclassicistische stijl is een samenvoeging van twee 17de-eeuwse panden. Sinds eind 19de eeuw was het pand in gebruik als Hotel Van Eyck. Na jarenlange leegstand werd het geheel in 2001-2005 opnieuw tot hotel gerestaureerd, gerenoveerd en uitgebreid. In 2007 volgde opnieuw een uitbreiding van het hotel met het hoekpand (hoek Eikerstraat).

Het geheel gaat terug op twee Maaslandse woningen. Het linkse gedeelte van vier traveeën, gaat terug op het voormalige pand De Spiegel, het rechtse gedeelte van drie traveeën gaat terug op het voormalige pand De Kerck, beide daterend uit het derde kwart van de 17de eeuw. Vóór de restauratie van 2001-2005 was dit uitwendig afleesbaar door twee aparte dakdelen, opgesplitst door een bovendakse scheidingsmuur. Deze scheidingsmuur is intern nog aanwezig, maar het gedeelte boven de daknok werd bij de laatste restauratie verwijderd.

Breedhuis van zeven traveeën en vier bouwlagen onder één doorlopend steil zadeldak (kunstleien) met drie nieuwe dakkapellen. Verankerde bakstenen lijstgevel, eindigend op een bepleisterde paneelfries onder een houten kroonlijst op modillons. Rechthoekige vensters met strek, kordonvormende natuurstenen lekdrempels en vernieuwd houten schrijnwerk, geïnspireerd op het oorspronkelijke 19de-eeuwse model. De begane grond, die reeds gewijzigd was sinds eind 19de eeuw, kreeg bij de restauratie in 2001-2005 een nieuwe ritmering en aankleding van blauwe hardsteen. Bakstenen verankerde zijgevels met krulgevels; de rechtse zijgevel met sporen van oudere gedichte muuropeningen, onder meer omlijstingen van zandstenen negblokken met ontlastingsbogen en duivengaten.

In het hotelcomplex geïntegreerde, maar overwegend bewaarde (bovenverdiepingen) verankerde bakstenen achtergevel.

De oude kern van het pand is nog afleesbaar in het interieur, meer bepaald op het kelderniveau en in de interne structuur (scheidingsmuur, balklagen, kapconstructies). Keldercomplex van vijf kelders uit de 15de tot 18de eeuw, opgebouwd uit onder meer mergelsteen, tongewelven en/of steekbooggewelven. Kelder met bewaarde waterput. Lage voorkelder die ver onder de straat reikt. Tussen de verdiepingen houten balklagen aanwezig: overwegend bepleisterde samengestelde balklagen van zware moerbalken (evenwijdig aan de voorgevel) en haaks hierop de kinderbalken (combinatie van oude en nieuwe). De kinderbalken zijn meestal vlak afgepleisterd, enkel tussen de eerste en tweede verdieping zijn deze zichtbaar. Op de derde verdieping is de vloer op de balken verwijderd om zo ruimte te creëren voor een duplex-suite. Zolderverdieping met bewaarde kapconstructies onder meer gestapelde kapconstructie ter hoogte van het vroegere linkse pand De Spiegel, waarvan bepaalde onderdelen vervangen zijn.

Thans één geheel door samenvoeging van twee huizen (Atlas van de Buurtwegen, 1845) in Maasstijl (in- en uitgezwenkte aandaken), “Den Spiegel” (rechterdeel), voor het eerst vermeld in 1661, en “Den Bonten Os”, voor het eerst vermeld in 1755. Volgens M. Boonen was het linkergedeelte van nummer 49 De Kerck, waarvan de gevelsteen met voorstelling van de oude Sint-Catharinakerk, bewaard wordt in het stedelijk museum. De Spiegel werd in de 19de eeuw Aux Frères van Eyck genoemd.

Breedhuis van zeven traveeën en vier bouwlagen onder twee steile zadeldaken (kunstleien) met dakvenster. Kern uit de tweede helft van de 17de eeuw doch huidig neoclassicistisch uitzicht uit het derde kwart van de 19de eeuw.

Bakstenen gebouw met lijstgevel op gewijzigde benedenverdieping. Houten kroonlijst op modillons, met bepleisterd panelenfries. Rechthoekige vensters (strek) met kordon vormende, kalkstenen lekdrempels; oorspronkelijk houtwerk.