Eerste vermelding in 1435 als laathof van Oedenhoven. De hoeve staat op de Ferrariskaart (1771-77) aangeduid als een tweeledige hoeve met hovingen binnen een omgracht perceel. In de Atlas van de Buurtwegen (1845) is het een complex met losstaande bestanddelen binnen een omgracht perceel, aangeduid als Oudenhof, Château; de in de Atlas aangeduide toestand is het resultaat van verbouwingen uitgevoerd door de eigenaar Streignard in 1793. Van deze gebouwen bleef niets bewaard. De hoeve verdween in 2000.
Alleen het woonhuis uit de tweede helft van de 19de eeuw bleef behouden: een dubbelhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder schilddak (mechanische pannen). Witgekalkt bakstenen gebouw op een recente plint; verhoogde begane grond. Getoogde vensters. Rechthoekige deur in een recente omlijsting; één van de traptreden is de kalkstenen latei van een oorspronkelijke deur, die de datering 1793 draagt. De omgrachting bleef vrijwel volledig behouden.
de FRAIPONT S., Wurfeld en zijn Sint-Laurentiuskerk, Maaseik, 1962.
JANSSEN de LIMPENS K.J.T., Leen- en laathoven in de Maaslandse territoria voor 1795, Maastricht, 1974, p. 124.
KUBBEN P., Jan Coperdraet van Opoeteren, (Limburg, 23, 1941-42, p. 209-215; 233-237).
Bron: SCHLUSMANS F. 2005: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Maaseik, Kantons Bree - Maaseik, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 19n1, Brussel - Turnhout. Auteurs: Schlusmans, Frieda Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
