Aan de Onze-Lieve-Vrouw-ten-Predikherenkerk palend breedhuis dat in 1938 naar de plannen van F. Vandendael voor professor J. Cardijn gebouwd werd als een dubbelhuis van vijf traveeën, een souterrain en twee bouwlagen onder een leien zadeldak met schild en dakkapellen. De voor- en gedeeltelijk vrijstaande zijgevel in neotraditionele stijl worden gekenmerkt door het kleurenspel van de gebruikte materialen: rode baksteen voor het parement, blauwe hardsteen voor de afgeschuinde plint, witte similisteen voor speklagen, ontlastingsbogen en lekdrempels, en groen en wit geschilderde kruisvensters met houten luiken en bovenlichten in glas in lood. Typerend is de door de barok geïnspireerde, monumentale toegang tussen oculi, gevormd door een verdiepte rondboogdeur met diamantkopsluitsteen onder een tweeledig bovenlicht in een omlijsting van similisteen met een gebogen fronton op pilasters en sierconsoles. Voorts opmerkelijke dakkapellen met driehoekig pseudo-schild.

Stilistisch contrasterend met de voorgevel is de achtergevel in afgezwakte modernistische stijl, getypeerd door drie brede traveeën met grote vensterpartijen, en een verdiept middenrisaliet met een breed dakvenster, in de tweede bouwlaag een door rondboogvensters gevormd drielicht en een balkon, en een terras boven het souterrain dat via een brede trap naar de tuin leidt.

De architectuur wordt voortgezet in de tuin: een modernistisch aandoend geheel met een centraal pad in breuksteen tussen graspartijen, uitlopend op een pergola.