L-vormig ensemble van drie breedhuizen die vermoedelijk in oorsprong deel uitmaakten van het voormalig predikherenklooster en in het eerste kwart van de 19de eeuw omgevormd werden tot particuliere woningen in laatclassicistische stijl.

Het geheel telt twee bouwlagen onder een deels pannen, deels kunstleien zadeldak met een laadvenster in nummer 27, en heeft een twaalf traveeën brede, verankerde lijstgevel die ter hoogte van het huidige nummer 29 ontpleisterd werd en horizontaal geleed is door de plint (geschilderd of gecementeerd), door de registers van rechthoekige vensters met hardstenen lateien, dito lekdrempels en gietijzeren parapets in de bovenbouw, en door de doorlopende kroonlijst. Typisch classicistisch zijn de schijnvoegen in de gevelbekleding van nummer 25, de houten vensterluiken (verwijderd in nummer 29), de rechthoekige deuren onder een tweeledig bovenlicht met geometrische roedeverdeling en de met leeuwenkoppen bedekte steigergaten (verwijderd in nummer 27).

Nummer 25 heeft een vernieuwde deur en vensters, en een recente, bijna gevelbrede dakkapel.

Nummer 27 werd recentelijk opnieuw bepleisterd, maar heeft op de begane grond nog zijn 19de-eeuws schrijnwerk met fijne roeden.

Nummer 29 heeft in de bovenbouw 19de-eeuws schrijnwerk met schijfmotief en werd ter hoogte van de begane grond aangepast, door omvorming van een venster tot deur (1957) in de eerste travee en door verbreding van de koetspoort in de poorttravee, die verdiept is uitgewerkt in de bovenbouw en voorzien is van een venster met hardstenen lekdrempel op voluutconsoles. De haaks op de achtergevel ingeplante vleugel werd door de eeuwen heen sterk verbouwd en gedurende jaren verwaarloosd, waardoor een zandkalkstenen spitsboog met spitsboogvenster en maaswerk in gotische stijl aan de oppervlakte kwam, die ook gedeeltelijk in het interieur zichtbaar is. Vermoedelijk gaat het hier om een restant van het dormitorium van de theologanten dat deel uitmaakte van het voormalig predikherenklooster en volgens F. Spaey in 1752 aangepast werd. Deze datering komt in elk geval overeen met het nog bewaarde barokke stucwerk in het straatvleugel.

Interieur. Inkomhal met cementtegeltjes en een fraaie Engelse trap met hardstenen aanzet, eiken treden, een slanke, gegroefde trappaal en metalen spijlen met blad- en knopmotieven. Voorts barok stucwerk met rocaillemotieven in de salons en genummerde spantbenen.