In kern zeker tot de 18de eeuw opklimmend dubbelhuis dat in oorsprong vier traveeën, twee bouwlagen en een mezzanino onder een zadeldak had, en zijn huidige uitzicht kreeg na 1864 - vermoedelijk in het laatste kwart van de 19de eeuw - toen de mezzanino tot een volwaardige verdieping verhoogd werd. De bepleisterde lijstgevel heeft vermoedelijk nog zijn oorspronkelijke, classicistische onderbouw met beluikte vensters en een dubbele deur met bovenlicht in een platte bandomlijsting. De bovenbouw is onmiskenbaar neoclassicistisch, met rechthoekige vensters in een geriemde omlijsting met siersluitsteen, festoenen en oren met chutes, en gietijzeren parapets. Voorts horizontale geleding door de gecementeerde plint, de cordonvormige lekdrempels in de bovenbouw, en de kroon- met tandlijst op klossen.

Het 19de-eeuws schrijnwerk met fijne roeden bleef bewaard.