Vermoedelijk rond 1800 te dateren breedhuis van vier traveeën en drie verkleinende bouwlagen onder een zadeldak, met een bepleisterde lijstgevel die horizontaal geleed is door de zandkalkstenen plint, de met schijnbanden versierde onderbouw en de cordonvormige lekdrempels in de vlak bepleisterde bovenbouw, en die in 1889 in neoclassicistische stijl werd aangepast door toevoeging van balkon, vensteromlijstingen, en kroonlijst, en door de verhoging van de vensters in de derde bouwlaag.

Typisch neoclassicistisch zijn het twee traveeën brede, op zware, hardstenen voluutconsoles rustende balkon met een decoratieve balustrade in gietijzer, de geriemd omlijste vensters met door vrouwenkoppen versierde sluitstenen tussen guirlandes, en de rijkelijk gedecoreerde kroonlijst op uitgelengde voluutconsoles met bloem- en bladmotieven. De dubbele deur, gevat in een omlijsting met zandkalkstenen rechtstanden en voorzien van houten vleugels met frontons, voluten, lijstwerk en spiegels, werd verplaatst om een voorportaal te creëren.

De muurvlechtingen in de verankerde zijgevel wijzen op de oudere kern.