De Kapellekoutermolen is een laat 18de-eeuwse stenen korenwindmolen, type bovenkruier (bergmolen), waarvan enkel de romp bewaard bleef.

Het octrooi voor de oprichting van de windmolen werd al in 1788 verleend aan bouwheer Adriaen De Clercq maar door de woelige periode (Brabantse Omwenteling en Franse invallen) volgde de eigenlijke voltooiing pas in 1791. In 1899 werd nog een stoommachine geplaatst maar in 1919 werd de molen definitief stilgelegd en kort na de Tweede wereldoorlog volgde de ontmanteling.

De molen staat op een molendam, afgezet door een bakstenen muur met steunberen, en bestaat uit een niet-afgedekte, ingekorte, conische bakstenen molenromp. De getraliede vensters (deels gedicht) van de drie bovenverdiepingen boven beide poorten zijn behouden, evenals het metselwerk van de vroeger overwelfde doorrit in de belt. Binnenin resten enkel nog een paar balken van de drie ingestorte balklagen.