De Kapellekoutermolen is een laat 18de-eeuwse stenen korenwindmolen, type bovenkruier (bergmolen), waarvan enkel de romp bewaard bleef.

Het octrooi voor de oprichting van de windmolen werd al in 1788 verleend aan bouwheer Adriaen De Clercq maar door de woelige periode (Brabantse Omwenteling en Franse invallen) volgde de eigenlijke voltooiing pas in 1791. In 1899 werd nog een stoommachine geplaatst maar in 1919 werd de molen definitief stilgelegd en kort na de Tweede wereldoorlog volgde de ontmanteling.

De molen staat op een molendam, afgezet door een bakstenen muur met steunberen, en bestaat uit een niet-afgedekte, ingekorte, conische bakstenen molenromp. De getraliede vensters (deels gedicht) van de drie bovenverdiepingen boven beide poorten zijn behouden, evenals het metselwerk van de vroeger overwelfde doorrit in de belt. Binnenin resten enkel nog een paar balken van de drie ingestorte balklagen.

Puin van de zogenaamde Kapellekoutermolen, benaming verwijzend naar de locatie. Gelegen ten noorden van de straat, op een afstand bepaald in het oprichtingsoctrooi van 1788 voor de molen; bereikbaar via veldweg naast nummer 12. Opgericht in 1788-1791 als stenen korenwindmolen op molendam afgezet door bakstenen muur met steunberen. In werking tot 1919. Sinds midden 20ste eeuw ontmanteld en deels gesloopt. Nu rest nog verscholen door omringende populieren: niet afgedekte ingekorte conische bakstenen molenromp op molendam met bakstenen ommuurd. Behouden getraliede vensters (deels gedicht) van drie bovenverdiepingen boven beide poorten: overblijvend metselwerk van hun vroeger overwelfde doorrit in de belt. Binnenin enkel nog een paar balken van de drie ingestorte balklagen.