Als één geheel ontworpen in 1921-1922 door architect J. Vranckx (Brussel, Sint-Joost-ten-Node), gaaf bewaarde historiserende architectuur samengesteld uit zes panden van drie bouwlagen, die, op het in totaal vijf traveeën tellende hoekhuis met gelijkvloerse handelsfunctie na, werden opgetrokken als onderkelderde woonpanden met enkelhuisopstand, elk van drie traveeën, onder gecombineerde zadeldaken.

Het vormt een beeldbepalend ensemble waarin vormentaal en detaillering op een gemengde en geïnterpreteerde wijze refereren aan de traditionele, de renaissance- en de barokstijl, met kenmerkende contrastrijke verwerking van rode baksteen en witte natuursteen. Ritmische opeenvolging van lijstgevels met dakvensters in hals-, trapvorm of een combinatie van de beide, onderbroken door de gelijkvormige topgevel nummer 7. Karakteristieke geleding en ornamentiek door muurbanden en vensternissen, overkragende gevelpartijen op rondbogen - in nummer 1 aangezet door een arcadestructuur -, die nog geaccentueerd worden door bow windows en balkons. Voorts gevarieerde venstervormen, deuren met bovenlicht in een opvallende neobarokke omlijsting, typerende ornamenten als diamantkoppen en decoratief metselverband voor de borstweringen. In de gevelrij vormen nummers 3, 5, 9 en 11 twee gespiegelde, grosso modo gelijkaardig opgevatte ensembles. Nog oorspronkelijke balkonhekken en traliewerk, gedeeltelijk bewaarde houten schrijnwerk en kroonlijsten, nummer 1 met modillons.