Historiserende wederopbouwarchitectuur samengesteld uit drie panden die, door hun neotraditionele inslag met een zelfde picturale materialencombinatie - bak- en witte natuursteen boven een arduinen sokkel of plint -, hun horizontaal en verticaal gevelritme en hun doorlopende kroonlijsthoogte een homogeen ensemble vormen.

Nummer 9 en 10 dateren van 1921 en werden als één geheel geconcipieerd door architect Th. Van Dormael. Beide zijn afgedekt door een mansardebedaking en afgelijnd door een klassiek hoofdgestel. Numemr 9 markeert de hoek met de Jan Stasstraat door zijn monumentaler voorkomen en strakkere lijnvoering, met liseen-, risaliet- en blinde gevelpartijen in de zijgevel, rechthoekige vensters, dito twee- en drielichten en een trapezoïdale erker in de ongelijke traveeën. De garages dateren uit een recentere periode. In nummer 10 zijn de vensters gevat in een hoekblokkenomlijsting met overspannende boog en is de bredere vensterpartij gemarkeerd door een gebogen erker met gestileerd decor. Verfijnde detaillering in het ijzerwerk van balkon en deur.

Nummer 11, dat volgens de bouwvergunning van 1915 blijkbaar gedeeltelijk werd herbouwd, is qua uitwerking verwant aan nummer 10, doch onderscheidt zich door zijn geaccentueerde middenpartij met een twee bouwlagen hoge erker en getrapte geveltopconstructie, die geflankeerd wordt door overluifelde dakkapellen.