De kapel Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes, ook de 'Vulders Kapelle' genoemd, werd in 1863 gebouwd in opdracht van Remi De Vulder. De kapel evolueerde tot een klein bedevaartsoord.

Historiek

De kapel Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes, ook de 'Vulders Kapelle' genoemd, werd in 1863 gebouwd als een getrouwe kopie van de basiliek van Lourdes. Opdrachtgever was Remi De Vulder, toenmalig burgemeester van Sint-Maria-Lierde en zijn zussen, uit dank voor een verkregen gunst.

De kapel evolueerde al spoedig tot een klein bedevaartsoord, waar met Onze-Lieve-Heer Hemelvaart kermis 'te Kapelle' werd gevierd met een processie. Tijdens deze bloeidagen bestond het drukke bedevaartsoord uit een vrij groot perceel grond, aan de straatzijde afgesloten door een hoog gietijzeren hek, geleed door gecanneleerde stijlen. Het terrein werd ingenomen door een met twee niveaus opgetrokken bakstenen neogotische kapel waarvan het gelijkvloers vooraan verborgen werd achter een kunstmatige grot met rotswerk. Via twee zijwaartse trappen, die samen een hoefijzervormige aanleg vormden, bereikte men de kapelingang op de verdieping, terwijl men via een in de grot opgenomen toegang op het gelijkvloers een kleine gebedsruimte bereikte. Het bij de kapel horend perceel werd oorspronkelijk ingenomen door zitbanken en een ommegang.

Later raakte de kapel echter in verval. Er werden geen instandhoudingswerken meer uitgevoerd. Na de dood van de laatste rechtstreekse afstammelingen van de opdrachtgevers, werden de aanpalende gronden verkaveld (zie ook Dorpstraat nummer 26).

Beschrijving

Het hekwerk dat de kapel oorspronkelijk van de straat afscheidde, werd verwijderd bij de straatverbreding. Ook de bidbanken en de ommegang zijn verdwenen, evenals de trappen van de zijwaartse opgangen. De kapel ligt schuin voorin op een diep perceel, aan de voetweg naar Stuivenberg afgebakend door een bakstenen muur.

De met een ijzeren hekwerk afgesloten gebedsruimte op het gelijkvloers is met een boogsegment overwelfd en volledig bekleed met geglazuurde tegels die onderaan bij wijze van plint in een meerkleurig patroon tussen twee friezen zijn uitgewerkt. Vier spitsboogvensters die in het gewelf als steekkappen zijn ingebracht en eveneens met witte faiencetegels zijn bekleed, verlichten deze ruimte van buitenaf.

De kapel zelf is nagenoeg geheel met bakstenen opgetrokken en wordt geleed door vrij smalle en platte steunberen, met arduinen afzaten en een rondlopende, eveneens met arduinen afzaat afgedekte plint. Profileringen en neggen bij de ramen en de inkomdeur, zijn met een bepleistering afgewerkt. De kapel is twee traveeën lang en heeft een driezijdige gesloten koorafsluiting waarin zich achteraan een spitsbogige toegang bevindt. De ruimte op de verdieping wordt verlicht door smalle spitsboogvensters, twee aan elke zijde, terwijl de apsis er met drie, iets minder hoge is geopend. De kroonlijst bestaat uit een houten bakgoot ondersteund door kleine decoratieve klossen. Het met kunstleien gedekt zadeldak heeft vooraan een kleine houten, decoratief uitgewerkte klokkenruiter met achtzijdige spits. De voorgevel wordt geleed door twee gedrongen steunberen waartussen zich de inkomdeur bevindt. Deze laatste is gevat in een geprofileerde omlijsting onder een spitsbogige waterlijst, gecombineerd met kielboog met kruisbloem. Op de nogal zware schouderstukken en met hoekvlechtingen gemetselde puntgevel, die boven de klokkenruiter uitsteekt, is opgewerkt met maaswerk van driepassen, ingeschreven in een driehoek met convexe zijden en waterlijsten.

Inwendig is de kapel eenvoudig, zeker nadat de lambrisering en het neogotisch altaar werd weggenomen. De wanden zijn wit gepleisterd, maar bij één van de vensters zijn beschilderde imitatie witsteenblokken te zien. De kapelruimte is afgedekt met een spitstongewelf met beplanking op geprofileerde ribben.