Zeer oude site, vermoedelijk een site met walgracht opklimmend tot de late middeleeuwen (9de tot 12de eeuw) met motte buiten de walgracht en omliggend akkerland en kouter waar, bij prospectie zowel prehistorisch, Gallo-Romeins als laatmiddeleeuws grijs aardewerk aangetroffen werd. Ook het "hage"-toponiem (omheining of bosje van laag hout) gaat terug tot eind 12de eeuw en verwijst naar houtkanten rond de hoeve als bescherming tegen de wolven. Eerste vermelding in het leenboek van 1736 als "behuisde hofstede met land en water genaamd te Wulfshaeghe".

Heden nog deels omgrachte hoeve met losstaande bestanddelen, toegankelijk via een lange private oprit en ijzeren hek aan gewitte bakstenen pijlers gestut door schuine steunberen, mogelijk een rest van een vroeger poortgebouw. Bewaarde Noordoostelijke en zuidoostelijke armen van de omgrachting, tot circa 10 meter breed, omgeven door knotwilgen of kaphout. Ten oosten, boerenhuis van acht traveeën onder pannen zadeldak (nok loodrecht op de straat), in zijn huidige vorm opklimmend tot de 17de eeuw (zie 1661 op haardbalk) met voornamelijk 20ste-eeuwse aanpassingen.

Verankerde, gecementeerde grijsgeschilderde erfgevel op donkergrijze plint onder zadeldak (pannen, nok loodrecht op de straat). Rechthoekige vensters in vlakke witgeschilderde omlijsting op arduinen dorpels; nieuw houtwerk en luiken. Aflijnende getrapte daklijst. Getoogde deur in vernieuwde gesinterde bakstenen omlijsting met oren en druiplijst; nieuwe deur. Twee getraliede keldervensters in linker travee. Rechter travee met garagepoort. Bakstenen achtergevel met aangepaste vensters.

Ten noorden, verankerde gewitte bakstenen stallen met gepikte plint en rood pannen zadeldak (nok parallel met de straat) en bakstenen dwarsschuur onder zadeldak (golfplaten in plaats van stro) ten zuiden. Erfgevel met brede korfboogpoort en sporen van gedichte deuren.

Ten oosten achter het woonhuis, groot bakstenen bakhuis van het tweeledige type onder pannen zadeldaken.