Winkelhuis in art-nouveaustijl naar een ontwerp door de architect Jacques De Weerdt (inscriptie) uit 1919, voltooid in 1920. Opdrachtgever was Hillel David Ginsburg (Koppitz, 1862-Antwerpen, 1950), een van oorsprong Joods-Russische diamanthandelaar. Hij had zich in augustus 1899 met zijn echtgenote Pessia Raskin (°1869) en hun drie kinderen in Antwerpen gevestigd.

Het project, vermoedelijk de ingrijpende verbouwing of heropbouw van een bestaand pand, met een volledig nieuwe gevel, behoort tot de weinige realisaties van Jacques De Weerdt uit het vroege interbellum. Bovendien is het zijn allerlaatste ontwerp in de toen al voorbijgestreefde art-nouveaustijl. De architect blijft daarbij trouw aan de architectuurtaal die hij tussen 1904 en 1914 ontwikkeld had, en zich in hoge mate schatplichtig toonde aan de art nouveau van Victor Horta. Kenmerkend daarvoor zijn de vloeiende, plastische dynamiek van de gevelopbouw, de vormgeving van de erker en het dakvenster, de lijnvoering in zweepslagstijl van de profileringen en het patroon van het smeedwerk. De winkelpui met vitrine en zijportaal was oorspronkelijk voorzien van typisch art-nouveau-schrijnwerk in een vloeiend, hier asymmetrisch patroon naar het voorbeeld van de winkelpuien door Paul Hankar. Van De Weerdt zijn ontwerpen voor winkelpuien van dit type bekend uit 1904 (winkelhuis Climan-Ruyssers, Jezusstraat), 1906 (winkelhuis Dom, Carnotstraat) en 1910 (winkelhuis Peuss, Carnotstraat), maar geen enkele is bewaard.

Het winkelhuis werd vermoedelijk omstreeks 1990 samen met een reeks aanpalende panden gesloopt voor de bouw van een grootschalig complex met winkelgalerij dat nooit aan uitvoering toekwam. Het lange tijd braakliggende terrein is pas tussen 2017 en 2019 bebouwd met een hotelcomplex.