Winkelhuis in neo-Vlaamserenaissance-stijl op de hoek van Peter Benoitstraat en Gonoudstraat, door Guillaume Rooses samen met zijn aanpalende eigen woning opgetrokken, naar een ontwerp uit 1895. Hen ensemble behoort tot het vroege oeuvre van de architect, en is representatief voor het overgrote deel van zijn architectuurproductie uit de jaren 1890 en 1900. In 1891, had de toen debuterende, 23-jarige architect aan de overzijde van de Gounodstraat, hoek Constantia Teichmannplaats, al een geheel van drie burgerhuizen en een winkelpand tot stand gebracht in neo-Vlaamserenaissance- en klassiek geïnspireerde eclectische stijl, eveneens voor eigen rekening.

Vader Petrus Joannes Rooses was vermoedelijk al sinds de jaren 1870 met zijn bouwbedrijf in de Gounodstraat gevestigd. In 1889 bouwde hij een nieuwe eigen woning (destijds nummer 31) naast zijn oude huis, dat vervolgens werd afgebroken. Voor de vrijgekomen gronden liet de aannemer in 1892 door zoon Guillaume een ensemble van twee burgerhuizen in eclectische stijl ontwerpen. Deze drie panden werden in 1973 gesloopt voor de nieuwbouwflat Gounodstraat 13-17. De architect realiseerde tijdens de jaren 1890 en 1900 meerdere van dergelijke kleine vastgoedprojecten met een kwalitatief hoogstaande architectuur, sommige in opdracht van zijn vader aannemer, andere voor zichzelf. Het eigen bouwbedrijf van vader en zoon Rooses voerde de werken uit.

Met een gevelbreedte van zes traveeën omvat het afgeschuinde hoekhuis drie bouwlagen onder een leien zadeldak. De lijstgevel heeft een parement uit rood baksteenmetselwerk in kruisverband, met gebruik van blauwe hardsteen voor de plint, en witte natuursteen voor waterlijsten, speklagen, kozijnen, lekdrempels, kraag-, dekstenen en topstukken. Geleed door waterlijsten en kordonvormende lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op het voorgevelrisaliet zijde Gounodstraat. Dit laatste wordt op de tweede verdieping gemarkeerd door een dubbel kruiskozijn en lisenen op kraagstenen, en loopt door in een tuitgevel met schouderstukken, waarvan het fronton en topstuk verdwenen zijn. De zijgevel wordt geritmeerd door de schoorsteen op kraagstenen, en het als oplopende erker uitgewerkte, hoger opgetrokken trappenhuis, bekroond door een overkragend wolfsdak met consoles, windborden en spits in de uiterste travee. Verder beantwoordt de opstand aan een regelmatig ordonnantieschema, opgebouwd uit registers van rechthoekige vensters, de borstweringen van begane grond en tweede verdieping geaccentueerd door twee- en driekleurige baksteenmozaïeken in dambord- of vlechtbandpatroon. Een houten kroonlijst op modillons vormt de gevelbeëindiging. Van de klassieke winkelpui met hoekportaal in de drie linker traveeën, zijn de pilasters verdwenen maar bleef het houten entablement met kroonlijst bewaard; het privé-portaal met entablement en oculus als bovenlicht is gevat in een annex met halve trapgevel, die uiterst rechts tegen het hoofdvolume aanleunt.

De spievormige plattegrond omvat een winkel met aanhorigheden op de begane grond, en woonruimte op de verdiepingen.