In 1988 tot woning verbouwde opslagplaats volgens bouwaanvraag van 1896 ingediend door aannemer Joseph Huyghebaert, die woonde op 't Vlietje 4bis en vermoedelijk ook instond voor het ontwerp.

Historiek

Het perceel vormde tot 1885 een groter bouwblok met de flankerende percelen van ’t Vlietje 4 bis en ’t Vlietje 8: samen met de bebouwing op het nummer 8 vormde het pand op nummer 6 een opslagplaats die afhing van de woning op het nummer 4 bis.

In 1871 voorzag eigenaar en aannemer J. Van Loock, die toen woonde in 't Vlietje 4bis, de bijna blinde voorgevel van zijn opslagplaats op de nummers 6 en 8 van een schermgevel met blinde gevelopeningen, die de indruk gaf van twee woningen met twee bouwlagen van telkens drie traveeën. In 1885 werd het perceel van het huidige nummer 8 afgesplitst van het geheel en bebouwd met een woning die er anno 2017 nog steeds staat.

In 1896 werd het bestaande magazijn van drie traveeën en twee bouwlagen vervangen door een nieuwe, hogere opslagplaats met het huidige uitzicht. Het bouwdossier werd ingediend door aannemer Joseph Huyghebaert, die toen verbleef op 't Vlietje 4bis; wellicht voerde hij zelf ook het ontwerp en de werken uit. Het vrij ondiepe gebouw bleef lange tijd in gebruik als opslagplaats.

In 1988 diende de heer Engels een bouwaanvraag in voor de verbouwing van deze opslagplaats tot woning, naar plannen van de Mechelse architect A. Sleyp. De constructie werd vooral naar achter toe uitgebreid. De voorgevel bleef nagenoeg ongewijzigd, maar werd voorzien van nieuw houten schrijnwerk met eigentijdse vormgeving. In de jaren 2000 werden het boogveld van de nis op de bovenverdieping en de velden onder de vensters aldaar voorzien van graffiti door muurkunstenaar Jürgen Gielen.

Beschrijving

Opslagplaats uit 1896 met opvallende lijstgevel met neoclassicistische elementen, die in 1988 werd verbouwd tot woonhuis. Breedhuis in rode baksteenbouw van één travee en twee en een halve bouwlagen onder zadeldak, met aansluitende jaren 1980-uitbreiding onder plat dak tegen de achtergevel. Bepleisterde lijstgevel met schijnvoegen waarin elementen in blauwe hardsteen zijn verwerkt op een halfhoge, beschilderde hardstenen plint.

De begane grond wordt volledig ingenomen door een gevelbrede poort onder ijzeren I-balk op hardstenen consoles met aansluitend rondbogig bovenlicht dat uitgeeft op de tussenverdieping.

Op de bovenverdieping bevindt zich een ingediept geheel met centraal de voormalige laaddeur, geflankeerd door twee vensteropeningen uitlopend op een getoogde nis met boogveld op geprofileerde hardstenen consoles. De voormalige laaddeur is gevat tussen hardstenen stijlen met noppenmotief, uitlopend op gedecoreerde oren, waarboven een driehoekig fronton met leeuwenkop. In het boogveld is een graffitischildering uit de jaren 2000 aanwezig: er wordt een ooievaar afgebeeld die de nooit voltooide spits van de Sint-Romboutstoren heeft toegevoegd aan het silhouet van de stad.

Aflijnende kroonlijst op klossen en twee arduinen consoles geflankeerd door schijfdecoraties, aansluitend bij de neoclassicistische decoratie.

De plattegrond van de woning uit 1988 is heel eigentijds opgevat, met veel schuine lijnen, en gaat niet terug op de indeling van de vroegere opslagplaats.

Vrij smal pand met opvallende opstand waarin elementen van neoclassicistische architectuur worden verwerkt met "moderne" materialen als ijzeren I-balken, stijlen en roedeverdeling. Blijkbaar opslagplaats uit de 19de of het eerste kwart van de 20ste eeuw(?).

Brede poort, aansluitend rondbogig bovenlicht (tussenverdieping?) als geheel gevat tussen de belijnde wanden; ingediept drielicht op de bovenverdieping opgenomen in een soort van getoogde nis (baksteenmetselwerk). Aflijnende kroonlijst op klossen en twee consoles, eerder aansluitend bij het neoclassicistische patroon.