Deze vijf huizen vormen een gaaf bewaarde, zeer evenwichtige neoclassicistische eenheidsbebouwing, ontworpen in 1892 door architect Emile Wauters in opdracht van de Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen in het Oostkwartier. De Naamlooze Maatschappij werd in 1886 opgericht en zorgde voor de ontwikkeling van Zurenborg als woonwijk voor de betere middenklasse. Ze zette de wijk architecturaal op de kaart door de realisatie van talrijke modelprojecten, bestaande uit ensembles burgerhuizen voor verhuur of onmiddellijke doorverkoop. Ze werkte samen met verschillende architecten, die de ontwerpen tekenden en daarbij de voorkeur van de maatschappij voor een combinatie van de neoclassicistische met de neo-Vlaamserenaissance-vormentaal, vertaalden in een homogeen, zeer typerend wijkbeeld. Emile Wauters was in dat verband een vaste waarde in Zurenborg.

De vijf huizen tellen drie traveeën en twee bouwlagen onder zadeldaken, waarbij de centrale woning op nummer 12 iets hoger en rijker is uitgewerkt dan de andere woningen, met onder meer een mezzanino en extra aandacht aan de sierbepleistering van de tweede bouwlaag. Deze woning vormt het centrale punt waarrond het symmetrische ensemble is gespiegeld.

De burgerhuizen hebben bepleisterde en witgeschilderde lijstgevels met markerende schijnvoegen, puilijsten, lijst- en paneelwerk. De huizen zijn afgewerkt met een strak belijnend hoofdgestel op modillons met tandfries. Elke woning heeft een centraal balkon met voluutconsoles en fraaie gietijzeren leuning. Rechthoekige vensters op kordonvormende lekdrempels, op de bovenverdieping in geriemde omlijsting, met sleutel en oren in de middentravee.

Nummer 8 vormt de hoekwoning met de Magdalenastraat en heeft daar een blinde zijgevel van twee traveeën, versierd met imitatievoegen op de begane grond en vier blinde rechthoekige vensters met omlijsting en tussenliggend paneel. In dezelfde stijl, aansluitende gevel van de lagere aanbouw en lage tuinmuur.

Schrijnwerk van deuren en vensters is deels bewaard en draagt bij tot het gave, authentieke karakter van deze reeks.

Eenheidsbebouwing van bepleisterde en beschilderde lijstgevels in neoclassicistische stijl uit de laatste kwart van de 19de eeuw. Markerende schijnvoegen, puilijst, lijst- en paneelwerk; afwerking met strak belijnend hoofdgestel; centraal balkon met voluutconsoles en fraaie gietijzeren leuning. Rechthoekige vensters op kordonvormende lekdrempels, op de bovenverdieping in geriemde omlijsting, met sleutel en oren in de middentravee. Nummer 12: verhoogd met mezzanino; schijnvoegen op de begane grond.