Vroeger refuge of vrouwengevangenis, nu opvangcentrum voor illegalen. Groot complex bestaande uit verschillende vleugels, gelegen op het kruispunt van de expresweg en de Zanstraat. In de jaren 1902-1914 gebouwd op de Hospice-gronden. Gebouwd naar ontwerp van bouwmeester en stadsarchitect Charles De Wulf (Brugge). De verschillende vleugels zijn allemaal uitgevoerd in baksteen met ruime verwerking van natuursteen, kenmerkend voor de neo-Brugse-barokstijl, die een imitatie beoogde van 17de-eeuwse Brugse woonhuizen. Meestal zijn de vleugels twee bouwlagen hoog en regelmatig geritmeerd door segmentboogvormige (voor de gelijkvloerse verdieping) en rondboogvormige (voor de verdieping) bakstenen nissen waarin kruisvensters geplaatst zijn. De zadeldaken met leien zijn begrensd door trapgevels en geopend door veelvuldige dakkapellen, eveneens met een trapgeveltje afgewerkt, waardoor een interessant en afwisselend dakenspel ontstaat. Een alles dominerende en centraal gesitueerde kapel werd gebouwd in een neogotische stijl en is bekroond met een sierlijke dakruiter.