Burgerhuis, oorspronkelijk deel uitmakend van een ensemble van twee identieke panden en een rijker herenhuis in neo-Vlaamserenaissance-stijl, gebouwd in opdracht van Léon Vanden Broeck naar een ontwerp door de architect Edward Careels uit 1883. Het complex behoort tot de prille loopbaan van Careels, die begin jaren 1880 voor zover bekend een achttal huizen bouwde in Antwerpen, om vervolgens vooral in zijn geboortestad Lier actief te zijn. Vanaf 1899 bekleedde hij het ambt van provinciaal architect voor het arrondissement Mechelen, in opvolging van Leonard Blomme. De uitbundige neo-Vlaamserenaissance-stijl die de woningen Vanden Broeck onderscheidt, is representatief voor zijn vroegste Antwerpse realisaties, en blijft naast de neogotiek en de neobarok tot ver in de jaren 1920 de rode draad doorheen zijn volledige oeuvre. Van dit complex verdween als eerste het centrale hotel, gesloopt voor een appartementsgebouw in 1961. Het linker pendant volgde in 1966, waarna het rechter pendant als laatste voor de bijl ging in 1987.

Samengesteld uit twee bescheidener pendants en een monumentaal middenpand, beantwoordde het complex aan een symmetrisch opzet volgens spiegelbeeldschema. Het uitbundig gedecoreerde gevelfront, onderscheidde zich door een bak- en natuursteenparement met speklagen en een arduinen plint, onder leien zadeldaken met ijzeren vorstkam. Drie bouwlagen hoog en vier traveeën breed, werd het herenhuis vooral verticaal gemarkeerd door een tot in de bedaking doorgetrokken middenrisaliet, opgevat als een frontispice met een balkon, kolossale pilasters, een hermatlant en een bekronend dakvenster. Eveneens drie bouwlagen hoog en twee ongelijke traveeën breed, legde de asymmetrische, veeleer horizontaal gelede compositie van de pendants de klemtoon op het brede zijrisaliet. Ook hier vormden het balkon en het meerledige, uit een gebroken fronton ontspringende dakvenster in halsvorm, het belangrijkste accent. Neorenaissance diamantkoppen, entablementen, colonnettes, obelisken en sierbollen, vulden het aan Hans Vredeman de Vries ontleende, decoratieve repertorium aan.

Enkelhuis van drie bouwlagen onder leien zadeldak met vorstkam, in neotraditionele stijl, uit het laatste kwart van de 19de eeuw. Monumentale dakkapel opgevat als neorenaissancistische halsgevel met entablementen, zuilen, frontons, obelisken en sierbollen. Lijstgevel van bak- en natuursteen met speklagen, kordons, diamantkoppen en panelen op hoge sokkel van arduin. Aangepaste rechthoekige vensters, op de bel-etage met breed balkon op geblokte consoles. Rechthoekige deur met latei en segmentbogig fronton op dubbele consoles. Inmiddels gesloopt.