De oudste vermelding van "De Sleutel", eertijds ook de "De Zwarte Sleutel" geheten, dateert van circa 1446. Omstreeks 1610 werd het goed aangekocht door Pieter de Govy, "licentiaet, drossaert, stadhouder ende meyer", van de heer van Grimbergen, die vermoedelijk de huidige Sleutel bouwde. Naar verluidt zou het jaartal "1614" in de oostgevel staan, dit werd echter niet teruggevonden. Van de 16de tot de 18de eeuw fungeerde het huis als schepenhuis, in de 18de eeuw kwam daar nog de functie van herberg bij. Volgens het kadaster betrof het pand in 1821 een U-vormig volume geopend naar het oosten (Sleutelstraatje) gelegen op een driehoekig terrein dat liep tot aan het Onze-Lieve-Vrouwestraatje. Circa 1881 werd het zuidelijke volume gesloopt, zie sporen van negblokomlijstingen in de tuinmuur. In de eerste helft van de 20ste eeuw werd de tuingevel van het hoofdvolume aangepast aan de toenmalige mode met een driezijdige erkeruitbouw onder een pseudoklokgeveltje en werd de tuin die oorspronkelijk doorliep tot het Onze-Lieve-Vrouwestraatje ingekort (zie huidig Gemeenteplein) In 1978 werd het aanpalend haakse volume opgetrokken en verbouwd tot woongelegenheid met behoud van de dakconstructie. In 1998 werd het dak van de woning aan de achterzijde gerestaureerd en de tuingevels verbouwd.

Opgenomen als monument in het beschermde dorpsgezicht "De dorpskern van Grimbergen met elf monumenten" bij Ministerieel Besluit van 17 februari 1997.

Vrijstaande L-vormige constructie opklimmend tot het begin van de 17de eeuw, vermoedelijk in het derde kwart van de 18de eeuw verhoogd en later aangepast, gesitueerd op een volledig ommuurd terrein.

Onderkelderd breedhuis van vier traveeën en twee bouwlagen onder een pannen zadeldak, nok parallel aan de straat, met een recentere dakkapel. De begane grond is opgetrokken uit lokaal gewonnen kalkzandsteen waarboven een bakstenen verdieping. Vensters met negblokomlijsting en hardstenen dorpels, op het gelijkvloers rechthoekig (aangepast) en beluikt, op de verdieping getoogde en met behouden duimen. Getoogde deuropening met kwarthol geprofileerde negblokomlijsting. Houten kroonlijst op modillons. Vrijwel blinde zijgevels, aan de Prinsenstraat met kalkzandstenen bovenbouw, afgewerkt met aandaken, muurvlechtingen en schouderstukken.

Langs de Prinsenstraat een haaks bijgebouw van twee bouwlagen onder pannen zadeldak. Kalkzandstenen gelijkvloers, opengewerkt met twee beluikte rechthoekige vensters met hardstenen dorpels en een rondboogpoort met imposten en een verankerd sluitsteen. Bakstenen bovenbouw (eind 19de-begin 20ste eeuw?) voorzien van drie rechthoekige vensters.

Erop aansluitend éénlaags bijgebouw onder zadeldak opgetrokken uit kalkzandsteen en verhoogd met baksteen. Rechthoekige deur en venster (aangepast?) en een getoogd venster met behouden duimen. De vlechtingen in de vernieuwde zijgevel waren oorspronkelijk niet aanwezig, zie oude foto's. De ommuring, deels in kalkzandsteen, deels in baksteen die het ganse perceel omsluit, vormt een karakteristiek en beeldbepalend element langs de Prinsenstraat en Sleutelstraat.