Eenheidsbebouwing van vijf burgerhuizen in neoclassicistische stijl, in 1886 ontworpen door architect Emile Wauters in opdracht van de "Société anonyme pour la construction du quartier de l'Est d'Anvers". Van een eenheidsbebouwing van zeven neoclassicistische woningen (11-22), blijven er vijf gaaf bewaard over. In de Grotebeerstraat werd met hetzelfde bouwdossier een identieke rij gebouwd, waarvan enkel nummer 11 nog is bewaard.

Naamlooze Maatschappij voor het bouwen van Burgershuizen in het Oostkwartier is een bouwmaatschappij die werd opgericht voor de ontwikkeling van de wijk Zurenborg tot een mooie, aangename wijk voor de betere middenklasse. Daarvoor gaan ze in zee met tal van architecten die in hun opdracht talrijke huizenrijen bouwen in een combinatie van neoclassicisme en neo-Vlaamserenaissance-stijl. Emile Wauters is een van de meest actieve bouwmeesters in de wijk, hoewel hij er zelf niet gaat wonen. Hij is tevens vanaf 1886 aandeelhouder van de maatschappij. In zijn oeuvrelijst staan voorbeelden van burgerhuizen in alle gangbare neostijlen van die tijd. Hier kiest hij voor het neoclassicisme, de stijl die het meest populair is bij het burgerlijke publiek van die tijd. Woningen in deze stijl van drie traveeën en twee tot drie bouwlagen vormen de standaard burgerwoning uit deze periode.

Op het gevelplan in het bouwdossier zien we hoe hoge woningen (twee en een halve bouwlagen; nummers 13,17,21) en lagere (twee bouwlagen; nummers 11, 15, 19, 23) huizen elkaar afwisselen. Doorlopende kordonlijsten zorgen voor eenheidswerking. Alle hebben ze een zadeldak en drie traveeën, bij de hogere huizen bevindt de deur zich aan de rechterkant, bij de kleinere aan de linkerkant. De eerstgenoemde huizen hebben een geaccentueerde middentravee door een balkon op consoles en langgerekt venster met een sluitstuk. Alle muuropeningen werden omlijst op de eerste verdieping.