Neoclassicistische pseudobasilica, gebouwd in 1862. Verhoging van de toren circa 1910 naar ontwerp van architect H. Martens; mogelijk dateert ook het transept uit deze periode. De kerk werd zwaar beschadigd in 1940 en nog tijdens de oorlog hersteld.

De plattegrond beschrijft een driebeukig schip van vijf traveeën met ingebouwde westelijke toren, koor van een rechte travee met halfronde sluiting, sacristie in de kooromgang en transept in de rechte koortravee. Bakstenen gebouw met een toren van drie geledingen onder ingesnoerde naaldspits (leien); hardstenen plint; mergelstenen hoekbanden, waterlijsten en steigergaten. Rondboogportaal in een hardstenen omlijsting. Rondboogvensters en rondboogvormige galmgaten in mergelstenen omlijsting. Schip onder zadeldak (leien). Bakstenen rondboogvensters met hardstenen lekdrempel, imposten en sluitsteen.

Bepleisterd interieur met rondboogscheibogen op zuilen. Een gekorniste kroonlijst draagt het tongewelf. Kruisgewelven over de zijbeuken. Halve koepel boven het koor.

Mobilair: Beeld van Onze-Lieve-Vrouw met Kind, gepolychromeerd hout (eind 17de eeuw); Calvariekruis, exterieur, gepolychromeerd hout (midden 19de eeuw). Hoofdaltaar met altaarstuk, Boodschap aan Maria (circa 1862); tabernakel (17de eeuw); zijaltaar (midden 19de eeuw). Eiken biechtstoelen (midden 19de eeuw). Preekstoel, eik (midden 19de eeuw).

De Sint-Remigiuskerk ligt veel hoger dan de straat. De keermuur werd midden 20ste eeuw heropgebouwd met spaarbogen van natuursteen en een bovenbouw van baksteen. In de hoek vertrekt een hoge trap schuin naar het westportaal in de toren. Rechts daarvan is de kerkhofmuur nog 19de-eeuws en afgewerkt met een ezelsrug. Op het kerkhof bevinden zich nog het grafkruis van Huub Rechthorens en Anna Meesters (+ 1615); een grafkruis (+ 1618) en het grafkruis van pastoor Hendrik Van der Aa (+ 1805).

In een nis gebouwd tegen het kerkkoor en geopend met twee door zuilen gedragen rondbogen, werd een driezijdige Lourdeskapel ingericht. De twee zijmuren zijn beschilderd rechts met groen, links met een vereenvoudigde versie van het heiligdom in Lourdes. Tegen de korte muur tussenbeide werd een imitatie van de Lourdesgrot gemaakt, deels met echte rotsblokken, en met het bekende Mariabeeld in een uitgespaarde nis.

Neoclassicistische pseudobasilica, gebouwd in 1862. Verhoging van de toren circa 1910 naar ontwerp van architect H. Martens; mogelijk dateert ook het transept uit deze periode. De kerk werd zwaar beschadigd in 1940 en nog tijdens de oorlog hersteld.

De plattegrond beschrijft een driebeukig schip van vijf traveeën met ingebouwde westelijke toren, koor van een rechte travee met halfronde sluiting, sacristie in de kooromgang en transept in de rechte koortravee.

De kerksite is hoger gelegen dan het straatniveau. Bakstenen gebouw. Toren van drie geledingen onder ingesnoerde naaldspits (leien); hardstenen plint; mergelstenen hoekbanden, waterlijsten en steigergaten. Rondboogportaal in een hardstenen omlijsting. Rondboogvensters en rondboogvormige galmgaten in mergelstenen omlijsting. Schip onder zadeldak (leien). Bakstenen rondboogvensters met hardstenen lekdrempel, imposten en sluitsteen.

Bepleisterd interieur. Rondboogscheibogen op zuilen. Een gekorniste kroonlijst draagt het tongewelf. Kruisgewelven over de zijbeuken. Halve koepel boven het koor.

Mobilair: Beeld van Onze-Lieve-Vrouw met Kind, gepolychromeerd hout (eind 17de eeuw); Calvariekruis, exterieur, gepolychromeerd hout (midden 19de eeuw).

Hoofdaltaar met altaarstuk, Boodschap aan Maria (circa 1862); tabernakel (17de eeuw); zijaltaar (midden 19de eeuw). Eiken biechtstoelen (midden 19de eeuw). Preekstoel, eik (midden 19de eeuw).

Op het kerkhof: grafkruis van Huub Rechthorens en Anna Meesters (+ 1615); grafkruis (+ 1618); grafkruis van pastoor Hendrik Van der Aa (+ 1805).