In 1894 tekende Emile Wauters dit ensemble van in totaal zeven neoclassicistische burgerhuizen voor de Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen in het Oostkwartier. Wauters was één van de meest actieve bouwmeesters in Zurenborg, hoewel hij er zelf niet ging wonen. In zijn oeuvrelijst staan voorbeelden van burgerhuizen in alle gangbare neostijlen. Wauters werd ook aandeelhouder van de Naamlooze Maatschappij, de bouwmaatschappij die als doel had Zurenborg als een woonwijk uit te bouwen. Wauters bepaalde als investeerder, aandeelhouder en als ontwerper in belangrijke mate mee het beeld van Zurenborg.

Wauters ontwierp hier een symmetrische, in spiegelbeeld opgebouwde eenheidsbebouwing van zeven woningen, waarbij de eerste woning (nummer 7), op het hoekperceel in de bocht van de straat, ondertussen volledig is vervlakt en visueel niet meer bij het ensemble hoort. Het gaat om bescheiden burgerhuizen van twee traveeën en twee of drie bouwlagen onder mansarde- of zadeldaken. De neoclassicistische woningen hebben bepleisterde en beschilderde lijstgevels met verspringende kroonlijsthoogte en decoratief stucwerk. Rechthoekige muuropeningen op bovenverdieping met balusters of ijzeren leuninkjes, op nummers 11 en 17 in omlijsting onder gestrekte waterlijst.