Het voormalige en voorheen omgrachte kerkhof, is in het oosten door een oud kerkwegeltje, nu Kerkweg, verbonden met de dorpsstraat, Oosteeklo-Dorp, en sluit ten westen sluit aan bij de pastorie; een ijzeren hek tussen vierkante gemetste pijlers verbindt de twee sites. De zuidzijde van het kerkhof kreeg bij de aanleg van het dorpsplein in 1909 het nog aanwezige fraaie ijzeren hekwerk tussen gietijzeren zuiltjes met bolornament, op een gecementeerde bakstenen voet met arduinen dekplaat. Het toegangshek aan de oostzijde wordt geflankeerd door vierkante bakstenen pijlers, gestut door afgeschuinde steunberen en afgedekt door een karakteristieke neogotische hardstenen bekroning met tuitvormige vlakken en ingeschreven driepasmotieven. Een ijzeren armpomp werd later tegen de linker hekpijler geplaatst. In 1979 werd beslist het kerkhof te ontruimen. De heraanleg met herschikking van de ommegangkapelletjes en de beplanting werd in 1987 goedgekeurd.

De ommegang met zeven staties van de zeven weeën van Maria, heden gegroepeerd in een halve cirkel, gaat terug op een oude ommegang waarvan de kapelletjes tijdens de Franse overheersing in 1798-1799 afgebroken werden. De vermoedelijk begin 20ste-eeuwse bakstenen pijlerkapelletjes werden in 1992 vernieuwd met behoud van de plaasteren, polychroom beschilderde reliëfs.

Rechts van het hek ten westen naar de pastorie werd in 1938 een piëtakapel opgericht ter gelegenheid van het gouden priesterjubileum en zilveren pastoorschap van de eerwaarde heer Th. Van Wassenhove (1888-1913-1938). De open bakstenen kapel onder overstekend zadeldak werd opgericht door lokale ambachtslui, de metsers, Albert en Robert Van de Kere en timmerman Cloutte. Twee arduinen plintstenen vermelden: “Gouden jubelfeest / 1938”, “Th. Van Wassenhove / pastoor”. Binnenin, achter een ijzeren hek staat een plaasteren piëtabeeld.