Het kleine plattelandskerkhof staat reeds ingetekend op de Ferrariskaart uit 1770-1778. Het kerkhof wordt cirkelvormig ingetekend en is ommuurd. Mogelijk gaat het om een eerder schematische intekening. De contouren zijn duidelijk ingetekend op de Atlas der Buurtwegen uit 1841 terwijl de Poppkaart uit 1842-1854 een muur aan de straatzijde suggereert.

Het met een witgekalkte bakstenen muur omheinde, grotendeels geruimde en vergroende kerkhof omheen de parochiekerk sluit ten noorden aan bij de pastorie. Een pastoorspoortje in de kerkhofmuur verbindt de pastorie en het kerkhof. Het kerkhof wordt langs beide zijden van de kerk afgesloten door een metalen hek aan hardstenen, met een bol bekroonde hekpijlers.

Tegen de kerk en verspreid over het kerkhof staan enkele graftekens opgesteld. Het zijn voornamelijk hardstenen stèles uit de 20ste eeuw, soms in kruisvorm en uitzonderlijk aangevuld met een zerk. Grafschriften zijn in de steen gekapt of aangebracht op marmerplaten. De typische stijlen komen voor: eclecticisme, art deco, modernisme.

Tot de opmerkelijkste graftekens behoren de drie 17de-eeuwse grafplaten met renaissance en barokke vormgeving die ongetwijfeld uit de kerk afkomstig zijn: ten eerste pastoor Henricus van de Naeyre met de afbeelding van een hostiedragende kelk, ten tweede pastoor Adrianus van De Pestere (+1637) met de afbeelding van een biddende figuur, een hostiedragende kelk, een wapenschild en in de hoeken de symbolen van de vier evangelisten en ten slotte pastoor Ludocus van de Pestere (+1650) op wiens zerk een engel, een hostiedragende kelk en een schedel zijn afgebeeld. De calvarie die boven de graftekens hing, en die nog in 1944 werd gefotografeerd is ondertussen verdwenen. Op de kerkmuur zijn nog bouwsporen aanwezig.

Op het kerkhof staat de neoclassicistische stèle in een omheinde graftuin uit 1873 voor de burgemeestersfamilie Germane. De naar boven toe verjongende stèle bestaat uit een sokkel, lichaam en kopstuk met bekronend kruis. Op het lichaam hangt een witmarmeren tekstplaat met het grafschrift en in het fronton een witmarmeren lauwerkrans. 

Aan de zuidelijke kerkgevel 18 metalen kruisen die herinneren aan verdreven Franse kloosterzusters die in de abdij van Beaupré verbleven tussen 1902 en 1919.

Het hardstenen grafteken Jonckeheere uit 1954 in art-decostijl valt op door het getrapte zerk met metalen omheining, stèle en grafpaaltjes met gestileerde rozen, porseleinfoto’s en een metalen Christusfiguur. Het houten kruis voor Kamiel Lauwereys uit 1959 gaat terug op een eeuwenoude traditie en materiaalgebruik. Tegen de noordelijke gevel van de kerk hangen eveneens een drietal witgeschilderde houten kruisen onder een luifel uit de jaren 1950.

In de zuidwestelijke hoek van het kerkhof, achter een smeedijzeren hek staat het oorlogsgedenkteken.

Het kerkhof werd bezocht in 2017.