Op de hoek van de Quinten Matsijslei met de Van Leriusstraat stond een art nouveaupand met burelen en diamantslijperij van Leon Fischer, diamantair wonende in de Quinten Matsijslei 43. Het ontwerp werd in 1912 getekend door Louis Hamaide in een voor hem typerende sobere art nouveau. Net als bijna alle eind-19de- en begin-20ste-eeuwse panden op de Quinten Matsijslei, werd ook dit pand gesloopt voor een nieuwbouwappartementsgebouw.

Het pand telde vier bouwlagen onder platte bedaking en zeven traveeën in de Van Leriusstraat + een afgeronde hoektravee + twee traveeën in de Quinten Matsijslei. Het pand kreeg sobere lijstgevels met een natuurstenen parement waarin segmentbogige vensters zaten, in de bovengevel gevat in doorlopende omlijsting. Opvallend laag uitgewerkte begane grond, fungerend als een sokkel voor de rest van het pand.

Het pand was volledig onderkelderd, met ondergronds ruimtes voor kolen, hout en verwarmingsketel. Op de lage begane grond, op de hoek een wachtzaal en verder een ruimte voor de portier, een kamer met brandkoffers, een spreekkamer en keuken. In de korte gevel langs de Quinten Matsijslei zat de inkomdeur naar de burelen. Via de deur in de Van Leriusstraat kon men de slijperij bereiken. De volledige eerste verdieping was ingevuld met burelen. Op de tweede en derde verdiepingen evonden zich grote ruimtes voor de diamantslijperij.