Restant van het 18de-eeuwse molenaarshuis; de verdwenen windmolen ingeplant op het hoogste punt van Humbeek bevond zich aan de overzijde van de straat.

Naar verluidt stond hier reeds rond 1300 een windmolen van de adbij van Grimbergen. Het laatste molenhuis werd gebouwd in 1717 door Jacques François le Cocq, heer van Humbeek. Het geheel werd in 1803 openbaar verkocht; de windmolen in 1913 afgebroken.

Voorheen dubbelhuis van vijf traveeën en één bouwlaag onder zadeldak met een opkamer in de noordelijke hoek. Beluikte rechthoekige vensters en een bolkozijn ter hoogte van de opkamer. Kalkzandstenen rondboogdeur met uitstekende imposten waarop "ANNO" "1717" en een sluitsteen met het familiewapen van de familie le Cocq onder druiplijstje en een bekronend oculus (zie foto A. Wauters). Het pand werd in de loop van de 20ste eeuw totaal verbouwd en aangevuld met nieuwbouw. Enkel de laatste travee van de erfgevel met opkamer bevat nog enkele bouwsporen: een kalkzandstenen onderbouw, een keldervenster met kalkzandstenen kwartholle omlijsting, een mosegat en sporen van verwijderde hoek- en negblokken (zie bolkozijn). Het interieur werd eveneens aangepast, de balkenstructuur en de opkamer boven de kelder met tongewelf bleven behouden. De imposten en de sluitsteen van de rondboogdeur werden hergebruikt in een rondboognis.

Ten noordwesten van het met gras begroeid erf langgerekt bakstenen dienstgebouw onder Vlaams pannen zadeldak in kern opklimmend tot de 19de eeuw. De houten stijlen naast de poort, waarvan één met ankerbalkkop en sleutel, wijzen op versteende leembouw.