Door een fusie in het begin van de jaren 1980 heden deel uitmakend van de Sint-Martinusscholen.

Het Ascanuscollege met bijhorend klooster van de paters van het Heilig Hart werd in 1908 opgericht als missieseminarie en ontleende zijn benaming aan Petrus Ascanus, geboren te Asse en één van de martelaren van Gorcum die in 1867 heilig werden verklaard, zie ook Petrus Ascanusstraat.

Toen de paters hun klooster in Borgerhout moesten opgeven ten gevolge van de voortdurende uitbreiding van de stad Antwerpen, kochten zij in 1907 grond aan in Walfergem voor de bouw van een nieuw klooster en seminarie naar ontwerp van architect M. Gerard; al in 1908 waren de gebouwen klaar zodat de studenten in september het schooljaar konden aanvatten. Op 29 oktober 1908 werd de eerste steen gelegd van een bijhorende kapel naar ontwerp van dezelfde architect; ze werd ingezegend op 23 mei 1909. Het hele complex bestond uit een L-vormige schoolvleugel met aan de straatzijde haaks op de westvleugel aangebouwd klooster aan de noordwestzijde en dito kapel aan de zuidoostzijde; het ensemble werd op het kadaster ingetekend in 1909.

Het in oorsprong L-vormige schoolcomplex vertoont een sober neotraditioneel uitzicht met enkele neogotische elementen. Baksteenbouw van twee bouwlagen onder leien bedaking, voorzien van dakvensters met puntgeveltjes waarin rechthoekige vensters met lateiconsoles en een spitsbogig bovenlicht; verspreide kleine dakkapellen; de vier rechtse traveeën van de noordoostvleugel telden oorspronkelijk slechts één bouwlaag en werden later verhoogd tot twee, zie oude prentkaarten. De overigens vrij eenvoudige lijstgevels worden gemarkeerd door destijds typische sierankers, rechthoekige spaarvelden met aflijnende tandfries, steigergaten en steekbogige muuropeningen, op de bovenverdieping onder deels omlopende druiplijst. Aan straatzijde als puntgevel uitgewerkt centraal inkomrisaliet met gedrukt spitsboogportaal en bekronende drielichten in een spitsbogig spaarveld.

De haakse vleugel die in 1952 werd aangebouwd op de noordwestelijke hoek, op het kadaster geregistreerd in 1953, illustreert een toenmalige interpretatie van neogotische reminiscenties, in een poging om het homogene uitzicht van het complex waartoe ook een neogotische kapel behoort, te waarborgen.