Voorheen deel uitmakend van het "Hof ter Linden", waarvan de oorsprong mogelijk opklimt tot de late middeleeuwen (12de-14de eeuw) toen het zuidelijke deel van Asse ontgonnen werd. Het oude hof verdween vermoedelijk in de zestiende eeuw en werd toen vervangen door een nieuw pachthof op de hoek met Mazier.

Iconografische bronnen uit de zeventiende en de achttiende eeuw tonen een hoeve met losstaande bestanddelen in leem- en vakwerkbouw, geschikt rondom een erf met aan de zuidelijke zijde een boomgaard; de woning met paardenstal lag ten noorden, de stallen lagen aan de westzijde en de schuur aan de oostkant; centraal op het erf lag halverwege de achttiende eeuw een duiventoren. In de tweede helft van de achttiende eeuw werd de westelijke stalvleugel met duurzaam materiaal (baksteen en leien) herbouwd als woning; de oostelijk gelegen schuur werd verbouwd tot stal en een nieuwe schuur werd gebouwd aan de Muzeumstraat, het huidige nummer 5; het betrof een lemen dwarsschuur van het oude Brabantse type, gedekt met roggestro.

In de loop van de negentiende eeuw onderging het complex nogmaals grondige wijzigingen; de lemen stallen aan de oostzijde werden afgebroken circa 1847 en de overige gebouwen werden in twee gesplitst circa 1862: enerzijds de achttiende-eeuwse woning (nummers 1-3), anderzijds de schuur die gedeeltelijk werd verbouwd tot woning (nummer 5).

Nummers 1-3: de achttiende-eeuwse woning werd vergroot en grondig aangepast en in 1882 werd een nieuwe stal gebouwd, evenals een bakhuis met bijhorende ast. Het geheel werd meermaals aangepast in de loop van de twintigste eeuw en bestaat heden nog uit twee parallelle bakstenen gebouwen onder zadeldaken; gewitte gevels met rechthoekige muuropeningen.

Nummer 5. Omstreeks 1882 werd tegen de bestaande lemen schuur een bakstenen woning gebouwd en het geheel werd uitgebreid met een vrijstaand bakhuis. Na de verkoop in 1964 werd het bakhuis gesloopt en de schuur werd samen met de links aansluitende woning van 1882 gerestaureerd en volledig ingericht als woning. Voormalige schuur met steile dakhelling, in kern opklimmend tot de tweede helft van de achttiende eeuw, in 1974 "gerestaureerd" en ingericht als woning naar ontwerp van architect Karel Ebrard met respect voor de sporen van vroegere leem- en vakwerkbouw, zie stijlen en regels in de rechterzijgevel; leem en vitswerk werden verwijderd en de ruimten tussen de stijlen en regels werd opgevuld met gerecupereerde baksteen.

Gerestaureerd hoevetje met steil zadeldak (pannen), en een zijgevel met sporen van het vakwerk (nieuwe baksteenvullingen).