Voormalig "Hof te Vrijthout", modo "Vrijthof", in de vijftiende eeuw een leen in het bezit van de heren van Groot-Bijgaarden. Als leenhouders worden onder meer vermeld: Elisabeth van der Biest (1448), Goovaard De Vos (1449), Jan en Peeter Pinnock (1564), Maria van Houthem (1617). Na haar dood komt het goed door verkoop in 1622 in handen van de familie Verreyken, heren van Nieuwermolen; het werd toen omschreven als "huys, hoff, winninge, bosschen, beempden ende landen met die gerechtigheyt van der capelle gelegen onder de prochie van Assche, gemeynlijck geheeten de hoeffve en de goeden van Vrijdthout, groot 16 bunderen". In 1709 verkocht aan Gaspar Platteborse, naderhand traden achtereenvolgens de familie Leyniers en Crick op als eigenaar.

Van het voorheen vrij uitgebreide complex blijven slechts fragmentarische resten die heden gesplitst zijn in meerdere woongelegenheden.

Nummer 9-11. Achterin gelegen, achttiende-eeuws breedhuis van zes traveeën en één bouwlaag onder zadeldak van Vlaamse pannen met de nok loodrecht op de straat. Verankerde en gewitte baksteenbouw op gecementeerde plint; lijstgevel met steigergaten en segmentboogvensters, eertijds voor een deel beluikt, zie bewaarde duimen. Sporen van vlechtingen en schouderstukken in de linkerzijgevel.

Links bakstenen aanbouwsel onder zadeldak met sporen van vroegere vakwerkbouw als stijlen en ankerbalkkoppen, op het kadaster voor het eerst geregistreerd in 1865.

Nummer 13. U-vormig ingeplant ensemble met centraal woongedeelte, heden links en rechts voorzien van een in oorsprong negentiende-eeuws, haaks bijgebouw, beide op het kadaster ingetekend in 1865. Het linkse bijgebouw, de voormalige varkensstal, werd nagenoeg volledig heropgebouwd in het laatste kwart van de twintigste eeuw, heeft momenteel bepleisterde gevels en refereert met zijn uitzicht naar het rechtse bijgebouw, de voormalige koestal, die volgens de eigenaar in dezelfde periode een nieuw parement kreeg; voortgaande op oude foto's werd dit deel blijkbaar ook verkleind; beide gebouwen tellen momenteel drie traveeën en één bouwlaag onder zadeldak en vertonen nieuw ingebrachte rondbogige of segmentbogige muuropeningen.

Ook het centrale woongedeelte, in kern minstens opklimmend tot de achttiende eeuw, werd grondig gerenoveerd. Vooral het volume, de steile dakhelling, de bewaarde, ofschoon vernieuwde aandaken met top en schouderstukken, sporen van zandsteengebruik (hoekkettingen en plint) en de bewaarde posten der muuropeningen verwijzen nog naar de vroegere toestand. Breedhuis van zes traveeën en één bouwlaag onder pannen zadeldak. Aan erfzijde herbepleisterde gevel op heden gedecapeerde, voorheen gepikte, zandstenen plint; rechthoekige vensters met bewaarde zandstenen posten en vernieuwd schrijnwerk; rechthoekige deur in een geprofileerde steekboogomlijsting met imposten en sluitsteen, voorafgegaan door een steektrap en twee neogotische pijlertjes, afkomstig van een familiegraf op het oude kerkhof rondom de Sint-Martinuskerk. De linkerzijgevel werd op een rechthoekige muuropening na volledig bekleed met kunstleien. De rechterzijgevel met vernieuwd parement vertoont heden een gebogen erker op de begane grond en in de top twee rechthoekige venstertjes met bewaarde zandstenen posten.

Schuur ten noordoosten met sporen van vlechtingen, steigergaten en gebruik van mogelijk gerecupereerde zandsteen. Sterk begroeide en verankerde baksteenbouw onder pannen zadeldak met de nok parallel aan de straat; het geheel wordt gemarkeerd door diverse bouwnaden en meermaals aangepaste of gedichte rechthoekige muuropeningen.

Aan straatzijde overluifeld houten kruis, hier geplaatst in 1987, ter gelegenheid van de viering "650 jaar H. Kruis".