Rest van een 17de-eeuws hoevecomplex, volgens buurtbewoners eertijds met jaartal 1676. Ofschoon de Ferrariskaart van 1771-1777 slechts een U-vormig complex weergeeft met onbebouwde westzijde, geven de mutatieschetsen van het kadaster tot 1876 een gesloten hoeve weer; in dat jaar werd de afbraak van de oost- en de westvleugel geregistreerd. Bij de inventarisatie in 1972 was er rechts aansluitend bij het heden bewaarde deel nog een woongedeelte, dat inmiddels is afgebroken.

Overblijvend gedeelte van vier traveeën en één bouwlaag onder pannen zadeldak met de nok parallel aan de straat. Verankerde baksteenbouw met gecementeerde straatgevel waarin slechts de krulspie-ankers en een brede rondboogpoort in een omlijsting van arkose nog verwijzen naar de 17de eeuw; de omlijsting heeft behalve een sluitsteen en imposten, ook gemerkte boogstenen. Links bovenaan in de gevel, beschilderd, bakstenen nisje met recent Onze-Lieve-Vrouwebeeld. De aangepaste poort in de tweede travee was in 1972 nog een eenvoudige rechthoekige poort onder houten latei.

In het achterin gelegen gedeelte, heden grondig gerenoveerd en ingericht als woning, verwijzen enkel de krulspie-ankers en een zandstenen deuromlijsting in de zijgevel nog naar een oude kern.